Deze plaat wordt vaak onder de noemer post-rock geschaard. Ik kan me daar op zich wel in vinden, maar dit is dan wel de meest opgewekte, springerige postrock die ik ken. Het is hele lieve muziek. De grotendeels instrumentale nummers (met op twee nummers wat gesproken flarden tekst) zitten best complex in elkaar, en het samenspel van drums, bas en gitaar is fenomenaal. Veel cleane, korte, syncopische nootjes en veel gebruik van boventonen. Tot zover de technische talk. Veel belangrijker, de sfeer op deze cd grijpt je bij de keel en trekt je de muziek in.
De sfeer is tegelijk opgewekt en melancholiek. Bitterzoet zou je het kunnen noemen. Als het nodig is nemen ze lekker de tijd om stukken uit te bouwen om een hypnose-achtig effect te bereiken.
De band kwam uit Glasgow maar viel op tragische wijze uit elkaar. De van oorsprong Maleisische bassiste mocht van de autoriteiten niet in Schotland blijven en werd gedwongen het land en daarmee de band te verlaten. De gitarist is daarna
Aereogramme begonnen.
Van alle cd's die ik heb staat deze op zekerheid in de top 5 van welke ik het meest draai. Een goed teken.
4.5*