Rush - Moving Pictures (1981)

Hemispheris bevalt mij niet, en heb ik ook nooit een klik mee gehad. Dan heb ik Permanent Waves nog net iets liever, maar die zie ik vooral meer als een overgangsplaat en tussendoortje! Dit heb ik altijd hun "beste" album gevonden, samen met A Farewell To Kings en 2112. En vond ik Signals, Grace Under Preassure en Power Windows maar zo zo! Inmiddels is dat veranderd, en draai ik hun jaren 80 platen liever. Counterparts is ook de enige plaat uit die periode die mij bevalt, want met Presto, Test For Echo en Vapor Trails heb ik ook maar weinig. Snakes & Arrows bevalt mij trouwens ook nog enorm, was hem bijna vergeten, maar daar zit de jaren 70 sfeer weer in, met een modern jasje, en heel anders dan hun laatste Clockwork Angels. Gelukkig keuze zat, en ik sluit het ook niet uit dat ik ooit A Farewell To Kings of 2112 weer hun 2de plaat na deze ga vinden, nu staan bij mij op 2 en 3 Clockwork Angels en Power Windows

Smaken verschillen dus, zeker mogelijk met deze catalogus.
Het kwartet na Moving Pictures vind ik meer dan behoorlijk te pruimen, ook Hold Your Fire. Het aansluitende livealbum is een prachtige samenvatting van die periode.
Het kwartet daarna vind ik de minst sterke periode terwijl het livealbum fenomenaal is. Ik ga wel voor Vapor Trails! Earthshine, Ghostrider enz. werken wel voor mij.

De live albums zijn op Live in Rio na allemaal super. Different Stages is idd geweldig, ook vanwege het toevoegen van cd3 met oude opnames van voor 1980. De eerste 4 live albums, het Snakes & Arrows live album uit 2007, en de Clockwork Angels tour heb ik allemaal op cd, en zijn allemaal super. Rio heb ik op cd en dvd gehad, en de dvd is wel wat beter, maar die heb ik beiden toch weer van de hand gedaan, met name de te luide mix van het publiek erin is echt ergerlijk te noemen! Eigenlijk is dit een band mocht het je eenmaal pakken, je toch steeds nieuwschieriger word, ook naar de minder goed beoordeelde albums. Ik heb ze niet allemaal origineel in bezit op cd. De albums waar ik op stem heb ik allemaal fysiek op cd in huis. De "mindere" platen heb ik allemaal al eens beluisterd op youtube, of met andere bestanden, maar daar stem ik verder niet op. Zo heb ik een mooi overzicht via deze site van wat ik wel en niet in huis heb

Nou als je La Villa Strangiato geen steen goed nummer vindt Ricardo. Zo'n solo heeft Alex nooit meer gespeeld

Weet je Neal Peart, zelfs over Rush willen de meningen nog wel eens verschillen. Wij vinden La Villa onovertroffen. Zelf vind ik Rush in Rio helemaal geweldig en Vapor Trails kan niet stuk bij mij. Ik heb er ondertussen vrede mee dat niet iedereen die heel goed vinden.

Precies Leptop. Vaak heeft het er ook mee te maken (en al helemaal bij Rush) met welke platen je bent opgegroeid. Ik ben rond 1979 geïnfecteerd met het Rush virus. Afgezien van dat gekrijs van Lee was ik direct verkocht. Lange tijd was dan ook de periode 1977-1981 mijn favoriete Rush periode. Door de jaren heen is dat verwaterd. Moving Pictures is en blijft mijn Favo Rush plaat. Komt ook omdat er verdomd veel goede herinneringen aan deze plaat kleven.

Dat is verreweg mijn favoriete nummer op Hemisheris, dat heb ik ook bij dat album neergezet. Alleen het openingsnummer van 18 minuten kan ik niks mee, en dan kom je gelijk al in een verkeerde sfeerzetting, zodat je de plaat al hebt afgezet voor je uberhaupt aan La Villa toegekomen bent. Gelukkig raak ik nooit uitgeluisterd met Rush albums, en als ik de jaren 80 albums tot in den treure grijsgedraaid heb, komt vanzelf het moment dat ik weer snak naar de jaren 70 platen

Ik vind Hemispheres, Cygnus X-1 Book 2 misschien wel het beste nummer ooit van Rush, met The Camera Eye, La Villa Strangiato en Xanadu en zo nog een paar.(kan hier een behoorlijk rijtje van een kleine 25 nummers ophoesten)
Ben het overigens eens ricardo wat betreft de live-albums. Die zijn prachtig waarbij mijn voorkeur uitgaat naar Different Stages en All The World’s A Stage. Ook ik vind Rio over de top, draai ik eigenlijk nooit.
Mooi dat Moving Pictures nog zoveel discussie en verhalen oplevert 40 jaar later en dat we ook op deze manier de weergaloos goede drummer ruim een jaar na zijn dood in leven houden.

Van alle nummers die jij opnoemt vind ik Cygnus X-1 eigenlijk het enige nummer waar ik niks mee heb! Xanadu, en dan vooral die mooie opbouw in het begin is echt geweldig, net als de Camera Eya en La Villa super nummers zijn. Ik kan ook zo 25 super nummers van Rush opnoemen, geen probleem! Ook oustanding is natuurlijk Headlong Flight van Clockwork Angels af, wat een nummer is dat!!! Misschien wel mijn meest favoriete Rush nummer ooit

Gek, het laatste album doet mij veel minder behalve het wonderschone The Garden. Benieuwt naar je 25 nummers .

Het mooie van Clockwork Angels vind ik de mooie opbouw, en het toewerken naar een climax toe van het nummer Headlong Flight waar de hel losbreekt, om daarna toe te werken naar de magistrale afsluiter van eind goed al goed The Garden Dat album vind ik als geheel gezien misschien zelfs nog wel beter dan deze, vanwege de opbouw, climax en het vredige einde. Dan vind ik deze meer overkomen als een "losse nummers album" maar de nummers op deze zijn dan ook echt allemaal raak! Ik zal tzt eens een lijstje gaan maken met 25 favoriete Rush nummers, nog nooit aan gedacht om zoiets te doen, goed plan!

Sinds gisteren bezig met het nakijken van de eerste Centrale Eindexamens en dan heb ik graag muziek op (soort concentratie). Dus mijn tweede album van Rush uitgekozen en dat is Moving Pictures geworden. Bij de eerste seconden van Tom Sawyer dacht ik dat ik naar 'I Know What I LIke' van Genesis ging luisteren: "It's One O'Clock and Time for Lunch !" "Humdidumdidumdum"..

Het album is vooral nu nog wat achtergrond (zo komt het langzaam maar zeker ook bij mij naar binnen) bij de concentratie van het nakijken maar er zijn inmiddels wat momenten gekomen dat ik toch echt even terugluister of de tijd er voor neem om beter te luisteren. Ik vind bv het intro van Witch Hunt erg sterk. Mooi opgenomen. Ook vaak een bepaald Andy Sumners geluid bij de gitaar (waar ik zeker wel van hou). Gelukkig veel nakijkuren de aankomende dagen dus dat zit wel goed met dit album.

Enige wat ik jammer vind is dat dit het tweede album van Rush wat ik beluister en wederom moet constateren dat het album zo kort duurt. Waarom is dat ? Ik ben dat niet gewend.

Oldskool => LP's kon simpelweg niet zoveel muziek op als CD's... (je ziet tegenwoordig dit retro-fenomeen weer optreden bij moderne bands omdat vinyl weer "hip" is )

Je hebt hier wel een van de beste albums van Rush te pakken trouwens => veel luisterplezier

Vind je dat van die tijd ? 2 x 20 minuten op twee plaatkanten ? Volgens mij kon er zo'n 30 minuten op één kant. 60 minuten totaal bijna !

Bron: Langspeelplaat - Wikipedia - nl.wikipedia.org.

Dat is niet echt Oldskool. Juist ook niet in de Prog

Dank U !

Ja, je hebt gelijk, maar ik kwam laatst in een recensie ergens tegen dat een album ook vrij kort was (rond de 45 min.) en daar werd gerefereerd aan de hedendaagse LP-trend; helaas kan ik dit niet meer reproduceren.

Anyway: ook niet belangrijk in dit geval. Beter steevast 45 minuten kwaliteit leveren dan nodeloos oprekken met fillers e/o inboeten op kwaliteit wat je ook vaak ziet... En over het algemeen had Rush dat gelukkig goed begrepen

En dat van die Oldskool: klopt, in een ver verleden (zo voelt het inmiddels, alhoewel het nog geen 2 jaar is... ) kwam je ze steeds vaker tegen op concerten en festivals: mannen met baarden en zwarte versleten band T-shirts met een stapel gloednieuwe LP's onder de arm...

Als je dertig minuten aan 1 kant perst gaat dat ten koste van het geluid, tegenwoordig bestrijkt een album van , pakweg 50 minuten al gauw 3 plaatkantjes.

Deze worp van Rush heeft precies de juiste lengte en is wat mij betreft een absoluut meesterwerk, het was mijn eerste kennismaking met dit drietal, ligt nog regelmatig op de draaitafel.

meneer: I rest my case met deze uitleg van blaauwtje

Zeker een duidelijke en gerichte uitleg blaauwtje waarvoor mijn dank. Ik heb mij nooit zo verdiept in ‘hoe minder op de groef/plaat kant hoe beter de kwaliteit van de muziek’. En als een band dat doet dan is dat zeker een doordachte keuze ! Maar ProGNerD: als ik bepaalde albums van +50 minuten uit de jaren 70/ begin jaren 80 hoor zitten dan daar natuurlijk ook geweldige albums tussen die ik met veel plezier op mijn pick-up heb beluisterd.

Toch ook jouw aandachtspunt dat een band precies die nummers erop zetten die men nodig achtte en daarom geen fillers gebruikte vind ik een sterke. Dat siert de band. Want er zijn ook wat slechte fillers in die tijd gemaakt zeg..

Inmiddels naast dit album ook Frost* - Day and Age (2021) in ‘Mijn luisterlijst der CE nakijken’ gezet. Ook daar een fantastische opener !! Jeutje

De 50+minuten albums uit de jaren '70 van jouw favoriete band waren nochtans tot de 2008-remasters ook berucht om hun geluidskwaliteit.

Bij Rush lijkt vanaf 1987 (Hold Your Fire) de capaciteit van de cd in plaats van die van de lp de norm te zijn. En, toeval of niet, vanaf dat moment halen de albums ook niet meer het consistent hoge niveau waar we tot daar aan gewend geraakt zijn, naar mijn bescheiden mening dan toch.

Dat weet ik maar het is ook een stukje perceptie natuurlijk. En ik vond ze toen geweldig . En nu weer luisteren naar dit album.