menu

Atlanta Rhythm Section - Quinella (1981)

mijn stem
3,57 (7)
7 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Columbia

  1. Homesick (4:16)
  2. Quinella (5:28)
  3. Alien (4:55)
  4. Higher (4:12)
  5. You're So Strong (5:02)
  6. Outlaw Music (5:03)
  7. Pretty Girl (3:31)
  8. Southern Exposure (2:53)
  9. Going to Shangri-La (3:45)
totale tijdsduur: 39:05
zoeken in:
Ozric Spacefolk
De (voorlopig) laatste plaat van ARS.

En een beetje terug naar de Southern Rock-sound waarmee de band begon.

De band werd bekend met softrockers als So into You en Alien, maasr ik hoor ze liever rocker zoals hier.

Uitstekend gezongen door Ronnie Hammond en de plaat staat lekker bol met twinleads en solo's (JR Cobb en Barry Bailey).

De echte rockers op deze plaat zijn Homesick. Quinella en Higher. De rest beduidend minder en meer pop/synth-gericht.

avatar van gaucho
3,0
Blijft lekkere muziek, van de Atlanta Rhythm Section. Het valt officieel onder de noemer Southern Rock, ook gezien de herkomst van de band (Doraville, Georgia). Maar het is wel een heel eigen variant: voornamelijk laid-back, met een enkele rocker als uitschieter, met de nadruk op het toetsenwerk. Dat zijn overigens geen synthesizers, maar dat typische jaren-zeventig keyboardgeluid. Voornamelijk elektrische piano, volgens mij.

Dit muzikale recept volgden ze al sinds begin jaren zeventig en is in al die jaren eigenlijk weinig aan verandering onderhevig geweest. Met als gevolg dat Quinella bijna net zo klinkt als pak-'m-beet Dog Days of Champagne Jam uit midden jaren zeventig. Maar het betekende ook dat de band anno 1981 hopeloos achterliep op de muzikale mode. Ze waren al een keer van platenmaatschappij gewisseld (van Polydor naar CBS/Columbia*), maar qua muziek is er weinig veranderd. Quinella werd dan ook geen verkoopsucces, hoewel Alien nog wel een klein Amerikaans hitje werd, en hierna viel voor lange tijd het doek voor ARS.

Michiel (waar ben je? Kom terug, jongen!) stipt het hierboven al aardig aan: de plaat bevat drie stevige rockers, waarvan Homesick de topper is, Higher het meest rechttoe-rechtaan is en de titeltrack met zijn stotende ritme aardig wat weg heeft van een Little Feat-nummer. Dat zijn heerlijke rocknummers, en ook meteen de drie uitschieters. Het resterende materiaal is een stuk softer en minder opvallend. Hier en daar klinken ook country-invloeden door.

Hoewel er uitstekend gemusiceerd wordt en de band vocaal ook nog steeds goed op dreef is, zijn de overige nummers nogal gezapig en komen ze door de voor de hand liggende songstructuren ook niet echt van de grond. Een van de mindere ARS-albums derhalve, ook al blijf ik er als liefhebber van genieten.

* hierboven staat-ie nog op Polydor, maar dit was hun enige album op Columbia. Ik heb dus een correctie ingediend.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:47 uur

geplaatst: vandaag om 13:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.