Blijft lekkere muziek, van de Atlanta Rhythm Section. Het valt officieel onder de noemer Southern Rock, ook gezien de herkomst van de band (Doraville, Georgia). Maar het is wel een heel eigen variant: voornamelijk laid-back, met een enkele rocker als uitschieter, met de nadruk op het toetsenwerk. Dat zijn overigens geen synthesizers, maar dat typische jaren-zeventig keyboardgeluid. Voornamelijk elektrische piano, volgens mij.
Dit muzikale recept volgden ze al sinds begin jaren zeventig en is in al die jaren eigenlijk weinig aan verandering onderhevig geweest. Met als gevolg dat Quinella bijna net zo klinkt als pak-'m-beet Dog Days of Champagne Jam uit midden jaren zeventig. Maar het betekende ook dat de band anno 1981 hopeloos achterliep op de muzikale mode. Ze waren al een keer van platenmaatschappij gewisseld (van Polydor naar CBS/Columbia*), maar qua muziek is er weinig veranderd. Quinella werd dan ook geen verkoopsucces, hoewel Alien nog wel een klein Amerikaans hitje werd, en hierna viel voor lange tijd het doek voor ARS.
Michiel (waar ben je? Kom terug, jongen!) stipt het hierboven al aardig aan: de plaat bevat drie stevige rockers, waarvan Homesick de topper is, Higher het meest rechttoe-rechtaan is en de titeltrack met zijn stotende ritme aardig wat weg heeft van een Little Feat-nummer. Dat zijn heerlijke rocknummers, en ook meteen de drie uitschieters. Het resterende materiaal is een stuk softer en minder opvallend. Hier en daar klinken ook country-invloeden door.
Hoewel er uitstekend gemusiceerd wordt en de band vocaal ook nog steeds goed op dreef is, zijn de overige nummers nogal gezapig en komen ze door de voor de hand liggende songstructuren ook niet echt van de grond. Een van de mindere ARS-albums derhalve, ook al blijf ik er als liefhebber van genieten.
* hierboven staat-ie nog op Polydor, maar dit was hun enige album op Columbia. Ik heb dus een correctie ingediend.