Bishop Lamont - The Confessional (2008)

Dit gebeurd er dus als je Bishop plaagt.

Maar over de mixtape. Bishop doet niks bijzonders, is geen uitzonderlijke rapper, en ook heeft hij geen bijzondere teksten. Wel heeft deze mixtape een viertal geweldige beats (Africa, Send a Nigga Home, City Lights, Can't figure it Out) die geheel wel opgefleuren.

Die beat van Send A Nigga Home klonk inderdaad wel hard.

Wat een niveau .

dikke beats met melodietjes. ik weet niet hoor. dat is als rambo die samenwerkt met donald duck. dat filmpje volmaakt het geheel wel een beetje.

Ik vind dit een mooie Mixtape. Een aantal heerlijke beats, goede gastartiesten die Bishop goed aanvullen. Ik heb de Untagged en de DJ Thong versie beiden. Op de DJ Thong versie staan wel 2 erg dikke nummers namelijk It Hurts en Oh My God!. En Tjah" It's Aftermath And Theyre Ain't Gonna Be Nuthing After That".

Het is moeilijk een label te bedenken waar artiesten zo lang moeten wachten met het uitbrengen van een plaat als Aftermath. Over het algemeen krijgen de grote namen voorrang, maar ook daar duurt het vaak een flinke tijd voor het geplande werk daadwerkelijk in de schappen ligt. Het duurde enkele jaren voordat Busta Rhymes’ The Big Bang op de markt kwam en Only Built 4 Cuban Linx 2, de veel besproken nieuwe plaat van Raekwon, is nog steeds niet uit. Rakim maakte het zelfs zo bont dat zijn geplande Oh My God helemaal nooit uitkwam. Moet je nagaan hoelang de onbekendere leden als Marsha, Stat Quo en Bishop Lamont moeten wachten voordat hun albums verschijnen. Gelukkig is er altijd nog een uitweg: de mixtape.

Toen The Confessional vroegtijdig uitlekte door toedoen van DJ Strong (wat Bishop Lamont hem niet in dank afnam), besloot Lamont een DJ-vrije versie op het web te plaatsen. Geen onverstandige keuze, want hij zal met zijn mixtape een flink deel van zijn doelgroep aanspreken. Dat houdt in dat op The Confessional dikke bassen en scheutige bangers hoogtij vieren, terwijl Bishop Lamont vooral zijn spierballen toont met tekstueel geweld.

Absolute uitblinker op The Confessional is Send A Nigga Home, dat het volledig moet hebben van de extreem sterke DJ Khalil-productie. Het geluid hiervan omschrijven is nogal lastig, omdat het allesbehalve alledaags klinkt. De drum is dreunend en bevat een zekere dreiging, terwijl de rest van het nummer bestaat uit synthesizers en een bas die ongelofelijk veel kracht verlenen aan Bishop Lamont. Deze hoeft weinig meer te doen om de klus rappend te klaren, wat hij dan ook doet, met zijn lyrics over de kunst van het omleggen van een ander. Verder dan dat toch simpele gegeven komt Bishop Lamont niet.

Erg is dat niet, omdat de instrumentatie in dit geval zo overrompelend is. Maar niet alle producties op The Confessional komen in de buurt van Send A Nigga Home, terwijl Bishop Lamont daar rappend eigenlijk al het onderste uit de kan haalt. Dat zorgt ervoor dat elk nummer min of meer het niveau heeft van het instrumentale gedeelte ervan: Lamont klinkt even goed als de beat waar hij overheen rapt.

Gelukkig zijn die bij vlagen alleraardigst. Naast Send A Nigga Home levert DJ Khalil nog een paar lekkere tracks af: de banger City Lights en Can’t Figure It Out, een van de weinige sentimentele momenten, waarop Lamont op de gevoelige toer gaat over een weemoedige vrouwensample en een melancholisch pianoloopje.

Helaas bakken de andere producers er veel minder van dan Khalil. Scott Storch lijkt iets anders aan zijn hoofd te hebben, of in ieder geval zijn beste beats voor anderen te bewaren. En gelijk klinkt Bishop Lamont volledig oninteressant. Focus… heeft voor Better Than You, dat zoals de titel al doet vermoeden wederom helemaal nergens over gaat, heerlijke drums gebruikt, maar zijn andere producties zijn allemaal onorigineel en onovertuigend.

Verder bevat The Confessional een handvol redelijk grote namen achter de knoppen, zoals Nottz, Denaun Porter, Mark Batson en Diverse, die op enkele momenten in positieve zin van zich doen spreken, maar de matige rapper die Bishop Lamont is niet voldoende voeding geven om gedurende de hele tape sterk over te komen. Hierdoor is het geheel gevoelsmatig veel te lang en wordt het al gauw een lange zit.

Goede beats of niet, The Confessional is met haar krappe tachtig minuten sowieso een stuk te lang. Een rapper van het kaliber van Bishop Lamont moet een album van vijftig, maximaal vijfenvijftig minuten maken, meer kan hij niet aan. Het is niet zo dat hij als MC echt slecht is, maar hij is tot helemaal niets speciaals in staat. Zijn teksten zijn standaard en uitgekauwd, hoe scherp sommige stukjes dan ook mogen zijn, qua raps kleurt hij keurig binnen de lijntjes maar niets meer dan dat, en zijn stem is eigenlijk ook alledaags. Van iemand die op zijn dertiende is begonnen met rappen en er sindsdien dag in dag uit mee bezig is, mag je meer verwachten. En van iemand die bij Aftermath onder contract staat, al helemaal, hoewel het label per jaar een lagere kwalitatieve ondergrens heeft. Als deze redenen niet overtuigend genoeg zijn voor een verwachtingspatroon van Bishop Lamont dat hij niet waarmaakt, is misschien het volgende dat wel: tijdens de opnames van The Game’s Dreams ontmoette Dr.Dre de voor hem onbekende Bishop Lamont, van wie hij al gauw ongelofelijk onder de indruk was. Hij gaf hem een contract bij zijn label Aftermath en Lamont is, samen met Eminem, de enige rapper die Dre kippenvel bezorgt. Dán mogen we toch echt wel wat van de man verwachten. Voorlopig maakt hij deze belofte nog niet waar en komt hij niet verder dan sporadische knallers. Hopelijk leren Bishop Lamont en de zijnen van alle fouten die op The Confessional zijn gemaakt, en heeft Dr.Dre, die op deze mixtape niets produceert, een paar krachtige beats in zijn reservoir liggen. Alleen dan kan het geplande debuutalbum The Reinformation echt wat worden.

Omdat the greatetst trick en everyday zo tof zijn krijgt ie van mij nog een 3.5, maar voor de rest stelt het niet zo veel voor..

leuke promopraat van dre hoor dat kippenvel verhaal maar ik hoor geen bijzondere skills van lamont.

Vind het voor zo nu en dan helemaal geen verkeerde cd. Vind de stem van Bishop wel aangenaam, tekstueel is het helaas bagger, cliché en eenzijdig. Het zijn ook niet de meest fijne producties maar als je het volume volledig open zet zijn ze zeker te waarderen.

Moet je nog maar eens wachten op The Reformation.

Grow Up en No Stoppin klinken erg goed (door Dre).

Doet me denken aan Killah Priest 2007 album.

Het hoesje idd.

Ik begrijp echt niet hoe mensen deze gruwelijke mixtape/streetalbum zo laag raten. Dit is beter als 95% van de albums die uitkomen.

Africa (Ft. Soul Nana)
Gorilla Pimpin 5008 (Ft. Warren G, Busta Rhymes, Stat Quo & Ryan C Fresh)
Send A Nigga Home (Ft. Denaun Porter)
City Lights (Ft. Eric)
Ghetto Song (Ft. YM)
Be Cool (Ft. Xzibit, Ras Kass, Glasses Malone & Mykestro)
Kissin Tha Curb (Ft. Busta Rhymes)
Everday
Can't Figure It Out
Donkey Kong Savage
The Greatest Trick

Allemaal 4.25 en hoger.

Dit is geen mixtape eigenlijk zoals ik net al aangaf maar een streetalbum. Orginele beats, orginele verses, orginele cover, geen dj, geen skits etc.

Bishop's wordplay is sick, het enige waar hij nog aan moet werken is z'n lazy flow soms op nummers als City Lights.

Geen DJ xD Check het hoesje.

Geen mixtape dj.
Oftewel geen onnodige dj die tags over elk nummer verspreid. het enige wat whoo kid hierbij heeft gedaan is de mixtape via ''zijn connecties'' over het internet verspreid heeft, en misschien (gedeeltelijk) de mixtape gemixed.

Ik ben bang dat zijn debuut-album The Reformation nooit op Aftermath Entertainment zal uitkomen. Het is gedelayed zoals de meeste albums onder Aftermath en dat betekend meestal weinig goeds.

Niemand weet zeker wat er zal gebeuren inderdaad. Wat wel een feit is, dat de afgelopen maanden Detox nadrukkelijker in de media terecht komt. The Reformation staat gepland om na Detox te droppen, omdat Bishop anders geen buzz heeft. Veel fans verwachten nu het album, wat onlogisch is.

Voor de tijd dat Detox dropt, heeft hij waarschijnlijk Aftermath al verlaten. Dat is denk ik ook het slimste want Detox komt op z'n vroegst in 2010 uit. Nou, dan moet Dr. Dre nog produceren voor The Reformation en perfectionistisch het album afronden. Ik gok op een 2012 release.