God zeg, hoe is het mogelijk dat er nog niemand een berichtje heeft geplaatst en dat er maar een paar mensen gestemd hebben bij dit album.
Voor mij is dit het topalbum uit de bossa nova periode begin jaren 60.
Zoals de hoes vermeld een samenwerkingsverband tussen gitarist Luiz Bonfa en saxofonist Stan getz.
Er doen nog anderen mee zoals Maria Toledo als zangeres en anderen voor bas en percussie maar Getz en Bonfa zijn de hoofdrolspelers op dit album.
Het is niet voor niets dat Getz wereldberoemd werd in die periode door het spelen van dit soort muziek want het saxwerk wat hij hier laat horen was in die tijd behoorlijk vernieuwend en een genot voor je oren.
Um Abraco No Getz is het absolute hoogtepunt op deze cd, speciaal tijdens de sessies gechreven door Bonfa omdat hij zo verrukt was over het spel van Getz.
Eerst speelt Bonfa de eerste solo in dit snelle stuk terwijl Stan hier en daar zachtjes meespeelt op de achtergrond en Stan speelt de tweede solo, daarna neemt Bonfa het weer over en de laatste solo is opnieuw van Stan die op dat moment het nummer een nieuwe melodische benadering geeft.
Aan het einde hoor je nog een kreet van verrukking van een van de medemuzikanten en dat is niet zo gek want dit is een staaltje hogeschoolwerk voor Bossa Nova in die tijd!
Als je van jazz en bossa nova houdt dan is dit album zeker het beluisteren waard.