menu

The Masqueraders - Love Anonymous (1977)

mijn stem
3,50 (1)
1 stem

Verenigde Staten
R&B
Label: ABC

  1. Modern Day Woman
  2. Love Between a Woman and a Man
  3. Can't Nobody Love Me Like You
  4. Love Anonymous
  5. The Bicentennial
  6. Be for Real
  7. It's a Terrible Thing to Waste Your Love
  8. Runaway Slave
zoeken in:
avatar van jelmer19
3,5
Toen ik dit album tegenkwam had ik nog nooit van deze groep gehoord. Tot mijn grote verbazing kwam ik er achter dat er een hele geschiedenis schuilt achter de groep The Masqueraders. Hieronder een klein verslagje daarvan

The Stairs. Dit was de naam waaronder deze groep ooit begon met het zingen van hun liederen. Robert Wrightsil en Charlie Moore waren de oprichters en deden dit op de TC Haskell School in Dallas. Samen met de broers Johnny en Lawrence Davis en de kleine Charlie Gibson vormden ze een vijftal dat in 1958 hun eerste nummers naar buiten bracht.
The Stairs waren samen voor ongeveer 2 jaar toen de 2 gebroeders Davis de groep ineens verlieten en Charlie Gibson het leger in ging. De 2 oprichters gingen verder maar waren op zoek naar versterking en vonden deze in Willie Charles Gray.
Dit was echter van korte duur en nadat Willie de groep weer verliet werden de oprichters vergezeld door 3 personen genaamd: David Sanders, Lee Jones en Harold Thomas.

De groep trad op in verschillende steden en deed mee aan meerdere talentencompetities. Doordat het vijftal verschillende stijlen van muziek zong en zonder enige moeite muziek van bekende acts kon kopiëren, benoemden ze zichzelf tot 'The Masqueraders'.

Uiteindelijk werden ze in 1965 getekend bij het label Soultown door ondernemer Alvin Howard uit Dallas. Helaas zonder succes want echte bekendheid bleef uit en de groep ging op zoek naar succes in Detroit. De plek waarop dat moment het grootte Motown was gevestigd. Ze spaarden alle 5 hun geld bijeen om een enkel ticket naar Detroit te kunnen kopen en kregen vervolgens bij hun auditie voor Motown te horen dat het bedrijf niet opzoek was naar een andere groep van 5 personen omdat ze 'The Temptations' al hadden.

Bijgekomen van dit slechte nieuws, stonden de mannen voor een volgend probleem. Het geld was op en een reis terug naar Dallas werd onmogelijk. Ze besloten in Detroit te blijven totdat ze genoeg geld hadden opgespaard om de terugreis te maken. Dit te bewerkstelligen door op te treden in verschillende clubs. Een daarvan was de Twenty Grand Club. Toen ze daar vroegen om te zingen en toestemming kregen waren de bezoekers door het optreden zo enthousiast dat geld op het podium werd gegooid.
In die zelfde tijd werden ze ook getekend bij het label 'La Beat'. Maar ook hier kwam geen succes. Nadat 5 singles werden uitgebracht zonder goede verkoop vond het vijftal de tijd rijp om verder te trekken naar Memphis.

Op aanraden van oud bekende Alvin Howard kwamen ze terecht bij Chips Moman. Bij hem namen ze meerdere nummers op en deze werden uitgegeven via verschillende labels.
In deze periode ontstond ook het eerste succes voor de mannen die met de hit I Ain't Got to Love Nobody Else onder label 'Bell' in 1968 eindelijk erkenning kregen voor het harde werken.
Al snel volgde een 2e nummer genaamd I'm Just An Average Guy. Ook deze viel goed bij het grootte publiek en bereikte de 24ste positie in de R&B chart van 1968.

Het was ook in deze tijd dat de groep een begenadigd zanger tegenkwam. Zijn naam is Sam Hutchins en het klikte gelijk tussen hem en de groep. Daardoor kwam het regelmatig voor dat hij tijdens Live-shows opkwam en meezong tijdens optredens.
Toen er in 69 enkele problemen waren werd Sam nog meer bij de groep betrokken en bestonden 'The Masqueraders' uit 6 personen.
Sam werd in die tijd ook gelijk een soort van leadzanger van de groep en drukte daarmee Lee Jones meer naar achteren. Dit zorgde ervoor dat Lee de groep uitendelijk verliet in 1973.

Maar niet voor lang want toen de groep in 1974 tekende bij het HBS label van Isaac Hayes, kwam Lee weer terug bij de groep. Echter op het moment dat de verloren zoon terug was stopte Charlie Moore er weer mee en bleef de groep uiteindelijk toch weer met 5 man over.
Onder het HBS label heeft de groep uiteindelijk 2 officiele LP's uitgebracht. De eerste was Everybody Wanna Live On en de 2e is dus deze plaat

En die begint met het nummer Modern Day Woman. Een sterk nummer dat gelijk de sfeer zet voor de rest van de plaat. De rustgevende instrumentale begeleiding zorgt voor een prettig sfeertje en de 5 mannen zingen hier lustig op los. Daarna Love Between a Woman and a Man. Een prachtig nummer en misschien wel de topper van deze plaat samen met de opvolgende track. Want met Can't Nobody Love Me Like You Do wordt weer een schitterend rustgevend sfeertje neergezet en tegelijk een mooi liefdeslied. Na 3 langzame nummers gaat het tempo wat omhoog met het nummer Love Anonymous. Een vrolijk nummer maar het kan niet tippen aan het niveau van de vorige 3 tracks.
The Bicentennial kan dat weer wel. Ook dit is een up-tempo nummer met een pakkend refreintje dat het nummer echt iets extra's meegeeft. Daarna Be For Real. Een nummer waarin de 5 mannen door willen geven dat als je jezelf bent en de wil er is je veel kunt bewerkstelligen. Iets wat misschien verteld over wat ze de afgelopen jaren hebben meegemaakt tot op het punt waar ze toen stonden. Dan It's A Terrible Thing To Waste Your Love. Een mooie ballad die perfect was als afsluiter van deze plaat. Dit is echter niet het geval want met Runaway Slave wordt deze plaat vrolijk maar iets te druk afgesloten.

Met deze en de vorige LP was het de bedoeling een echte doorbraak te forceren. Dit is echter nooit echt gebeurd. Ook vandaag de dag zal voor velen de groep Masqueraders niets tot weinig zeggen. De groep zelf geeft vooral Isaac Hayes hiervan de schuld. Deze zou de groep niet genoeg gepromoot hebben. Ook op het moment dat HBS bijna failliet ging en Kenny Gamble, die onder anderen erg succesvol was met de O'Jays geïnteresseerd was in The Masqueraders zou Isaac Hayes getracht hebben Gamble van dit idee af te brengen. Toen dit ook lukte en HBS later de deuren moest sluiten stond het vijftal weer op straat zonder label en van een samenwerking met Gamble was geen sprake meer. Het lijkt de rode draad te zijn door het bestaan van deze groep. Is het pure pech of waren de mannen gewoonweg niet goed genoeg? Dat blijft de vraag als je de geschiedenis van deze mannen volgt.

Na de breuk met HBS hadden de mannen geen contract meer bij een label tot 1980. Toen tekenden ze bij 'Bang Records'.
Hier dropten ze nog 1 album gelijknamig aan de groep zelf. Deze release is het laatste officiele werk wat van de mannen is uitgebracht. Dat wil niet zeggen dat de groep niet meer bestaat.
De mannen zijn nog steeds veel samen en hebben het zingen gedegradeerd tot een part-time bezigheid. Alle mannen hebben na hun zangcarriere nog andere banen gehad. Zo had Robert Wrightsil een Beauty Salon en waren Lee en Sam vrachtwagenchauffeur. Nu de dag genieten de mannen waarschijnlijk van hun welverdiende pensioen. Wie weet nog steeds samen komend en vooral.... zingend.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:34 uur

geplaatst: vandaag om 12:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.