Hoewel hiphop uit het zuiden van de VS meestal niet goed te noemen is, stijgt haar populariteit de laatste jaren wel. Steeds meer mensen kopen cd’s van rappers in oversized T-shirts met grills en steeds vaker kiezen DJ’s voor deze rappers met simpele maar catchy teksten over bombastische beats.
Het is dan ook niet meer dan normaal dat meer mensen hiervan willen profiteren. Hoewel David Banner zich meestal onderscheidt door een mening te hebben over dingen als politiek, behoort hij zeker tot de groep profiteurs van de zuidelijke hype. De titels van de tracks op zijn vierde soloalbum The Greatest Story Ever Told laten alle hoop op innovatie onmmiddellijk verdwijnen. Suicide Doors, 9mm, Shawty Say, Cadillac On 22’s Part2 en ga zo nog maar even door. Het betekent allemaal één ding: een garantie voor mainstream dirty south-hiphop.
Mocht dit geen indicatie zijn over het geluid van het album, dan zijn de collabo’s dat misschien wel. Banner heeft namelijk zoals zoveel artiesten die een album uitbrengen in 2008 Chris Brown uitgenodigd. Lil Wayne komt zelfs twee keer voor op The Greatest Story Ever Told.
Wanneer The Greatest Story Ever Told begint, lijkt Banner een heuse verassing voor de luisteraar in petto te hebben. De rapper laat de gewonelijke brag & boast voor wat het is en begint over politiek te praten over op een hele redelijke beat van Get Cool. Met lines als “This is Bushanomics, George is a modern day Ronald Reagan//I pray to God in the midst of pagans – niggas I’m just sayin’//When do we stop playin’? When do we stop pimpin’ and start sprayin’?” laat Banner zich onverwachts van zijn serieuze kant zien, iets wat hem helemaal niet zo slecht afgaat.
Jammer genoeg verdwijnt de originaliteit als sneeuw voor de zon als de cd verder gaat. Al snel volgen de tracks Suicide Doors, 9mm, Get Like Me en Shawty Say, waar Banner teruggrijpt naar zijn welbekende dirty south-stijl. Het niveau van de tracks is bedroevend, omdat de lyrics niet verder gaan dan kinderrijmpjes. Een willekeurig voorbeeldje is deze regel uit Get Like Me: “Got a chip in my engine, 26 inch rims//Got fade away money, bitch i'm ballin out the gym//Got my old school pumpin, hit wheel, on recline//If you think a nigga broke, you out yo monkey ass mind.”
De thema’s van alle tracks zijn eigenlijk allerminst origineel te noemen. Banner en zijn gastartiesten hebben het vaker over auto’s dan de gemiddelde autohandelaar en mochten ze over iets anders willen rappen dan zijn geld en vrouwen de alternatieven. De track 9mm is nog het beste te pruimen in de categorie, maar helaas heeft dat weinig te maken met kwaliteiten van Banner zelf. Het nummer valt eerder op door de aanwezigheid van Lil Wayne, Snoop Dogg en Akon. Akon is erbij gehaald voor het refrein en zingt zoals altijd met zijn aparte stem. Op een gladde beat van Akon en Banner zelf, waar drums onder gezet zijn die iedereen aan het snappen moeten krijgen, komt Weezy met lines als: “Tool on deck, why would I lie//nigga you a pussy, hope you got 9 lives//The rapper is insane, flowing like a mad River//Make your ass quiver, like you naked at winter.” Zeker niet het beste werk van Lil Wayne, maar wel opvallend door de simpelheid van de tekst van de overige rappers.
Echt opvallend wordt het pas bij Shawty Say. Er staat namelijk op het hoesje van de cd dat hier sprake is van een samenwerking tussen David Banner en Lil Wayne, maar meteen blijkt dat dit niet om een echte samenwerking gaat. Banner heeft namelijk het stukje “Shawty said the nigga that she with ain't shit//And he can't do this and he don't do that” van Lollipop letterlijk overgenomen met auto-tune en al en vervolgens als refrein gebruikt. Het origineel was al niet om over naar huis te schrijven, maar dit slaat natuurlijk alles.
Net als de luisteraar denkt dat er echt geen hoop meer is voor The Greatest Story Ever Told , komt Banner met Freedom (Interlude). Hier lucht David Banner acapella zijn hart over serieuzere zaken als politiek en de positie van de zwarte man in Amerika. Hier laat Banner zien niet volkomen talentloos te zijn. Jammer genoeg blijft het bij één minuut en drie seconden afwisseling en vervalt hij snel hierna weer in de commerciële dirty south-hiphop waarmee hij begonnen is.
Het mag duidelijk zijn dat het geen goed teken is wanneer een artiest alleen in skits en interludes een hoofdgedachte heeft. Gelukkig eindigt het album wel goed, met als bonustrack de beste track van het album: Bonus Beat Drum. Ironisch gezien is dit ook het enige nummer zonder vocalen. Het is een jazzy instrumental van ruim zeven minuten, uiteraard gemaakt door Banner, en het bevalt prima om eindelijk verlost te zijn van die commerciële lyrics die al duizendmaal door andere rappers zijn gebruikt.
David Banner laat bij vlagen zien dat hij wel degelijk wat kan en ook serieuze onderwerpen kan aansnijden, maar stelt teleur door zijn keuze voor commerciële hiphop. Terwijl hij in skits zegt dat rappers uit het zuiden niet alleen maar gasten zijn in white T’s met grills, doet hij niets om die vooroordelen de wereld uit te helpen. Dit album kan niet anders dan een mislukking genoemd worden gebaseerd op de cliché teksten en de eentonige beats. The Greatest Story Ever Told is niet zo great, maar meer een uitgemolken verhaal.
Bron:
http://hiphopleeft.nl