tuktak schreef:
Stuart Dahlquist houdt niet zo van het 'drone/doom'-label dat meestal op zijn project Asva wordt geplakt. Zijn muziek is grotendeels gebaseerd op uitgeschreven patronen en gaat alleen op het einde van een track nog wel eens over in een drone. Het trage, zware geluid moet een sfeer van grootse weidsheid oproepen en niet dat van drukkende zwartheid.
Sja, zwartheid niet helemaal nee, maar het is wel gewoon drone als in drone zoals de term ervoor in het leven geroepen is. Goed, dat is het absoluut. Het derde nummer ontsnapt dan opeens wel aan dat typische dronedoomlabel, vooral het gebruik van vocalen werkt dan opeens verrassend goed. Mijn enige punt van kritiek ligt in de lengte van de plaat; ik houd best van dit soort muziek, maar bijna 70 minuten is toch wel zwaar. Ik zie dit soort platen liever rond de 50 minuten, zoals
deze, overigens ook een aanrader.