Aan het einde van het jaar duiken overal de jaarlijstjes op. Nu op musicmeter ook die van users en dat wil zeggen: meer, meer en nog eens meer.
Het lijstje van Mctijn sprak me op sommige punten erg aan. Vooral deze cd. Hij had het over cello en akoestische gitaar; dan ben ik gelijk één en al oor.
Leve het internet-tijdperk, want ongeduldige mensen kunnen dan meestal snel aan de slag en gelukkig maar want ik vrees dat er toch nog een cd in mijn eigen lijst tussen gepropt moet gaan worden (maar dan moet ik het wel eerst kopen): The Miserable Rich is het lieve, schattige, jongere broertje van Andrew Bird. Maar wat een charmant broertje is het toch. Ik kan hier helemaal blij van worden.
Nu ik Lost in the Trees momenteel erg hoog heb zitten hoort dit er zeker ook bij, want de term 'chamberpop' is op beide gezelschappen zeker goed toepasbaar.
Dit is muziek die de donkere kersttijd een stukje lichter maakt en die straalt aan alle kanten. Als dat je niet een beetje warmer weet te maken dan weet ik het ook niet meer.
Grasduinen door andermans lijstjes is zo slecht nog niet