Wel eens meegemaakt? Een stel van wie je de trouwfoto ziet: dure kleding, gecoiffuurde haartjes, alles tiptop verzorgd. Het contrast met het gewone leven is dan groot: jeans, t-shirt, de haren aanmerkelijk minder volume. Als het haar er überhaupt nog groeit… Tegelijkertijd zijn het dezelfde mensen, die zonder alle extra tralala misschien wel leuker zijn dan indertijd op die grote dag.
Zoiets beleef ik als ik de officiële livealbums van artiesten vergelijk met liveplaten zoals deze. Dit soort extra livespul is vooral leuk voor de fanatiekere fan. En dat ben ik. Ik lachte dan ook de lach van herkenning toen ik de diverse reacties hierboven las van
snarf349. Eerst op voorhand de cd afkeuren omdat dit inderdaad alwéér een livealbum van Thin Lizzy is, om ‘m dan slechts twee dagen later toch te kopen en er bovendien content mee te zijn.
In mijn geval kende ik het bestaan van de plaat niet eens, maar ik las er hier over, waarbij de bovenstaande reacties maakten dat ik
UK Tour 75 vorige maand online heb gekocht. Leve Discogs.
Wat ‘m extra leuk maakt zijn de liner notes van drummer Brian Downey. Hij vertelt dat de bandleden voordat tournees begonnen afzonderlijk een lijstje maakten van songs die ze wilden spelen. Die werden vervolgens vergeleken om tot een gezamenlijke setlist te komen. Het was in dit geval de tournee om
Fighting te promoten. Ze waren daarop voor een steviger stijl gegaan, reden om live van dat album en voorganger
Nightlife de stevigste nummers te kiezen. Downey vertelt meer, interessant om te lezen; hopelijk brengt hij eens een biografie uit!
De opnamen zijn dus onopgesmukt, zo gaan de eerste gitaartonen van
Wild One niet helemaal vlekkeloos. Lekker juist. Ook genieten:
For those who Want to Live droeg Lynott als supporter van Manchester United op aan George Best, de iconische Noord-Ierse speler van die club en tevens Lynotts drinkmaatje.
Van de periode vóórdat Lizzy een kwartet was, horen we twee knallende nummers:
The Rocker (oorspronkelijk met Eric Bell) en
Little Darling (oorspronkelijk met Gary Moore). Een vooruitblik klinkt met
Derby Blues, een oerversie van
Cowboy Song. Hierover noteerde Downey dat ze gewoonlijk geen nummers speelden die nog moesten worden opgenomen, maar in dit geval wilde Lynott testen of het iets was. De bonustrack is
Sound Check Jam, een uptempo warming-up waarin het waarschijnlijk Brian Robertson is die heerlijk soleert.
Een band in groeiende vorm, slechts "vier maanden voordat
Jailbreak verscheen en de band in een ander tijdperk belandde", aldus Downey. Ook ik ben er blij mee.