The Orb - U.F.Orb (1992)

Dit is voor mij niet meer dan een curiosum. Ik ben heel open-minded; melodieën zijn geen must, maar het brengt ook niet de sfeer die ze (vermoed ik toch) proberen te brengen. Gelukkig was het een koopje...
1,5*

Een 1,5? Doe normaal!

Een 5+. Vooral door de aanwezigheid van het geniale "Towers of Dub".

Ge-ni-aal.. 5+ inderdaad
Als je UFOrb niet begrijpt kun je je beter niet meer verder wagen aan ander ambient materiaal.

Verplichte kost voor liefhebbers van het genre en 'house-explorers'. Dit is inspiratie !

Sterke Ambient plaat met een belangrijke historische waarde voor het genre. Soms wel wat langdradig.

Leuk is de samenwerking met Orde Meikle en Stuart McMillan die latr Slam zouden vormen.

Ik heb deze plaat in den beginne volkomen grijs gedraaid ... dit is toch wel een ambient klassieker. Die geluiden zijn echt enorm gelaagd. Voor mij het hoogtepunt van The Orb. Later ben ik ze uit het oog verloren. Pommes Fritz heeft ook een enkel leuk nummer, maar UFOrb is op zich echt heel goed gelukt.

Op zich redelijk goed, maar de beats zitten mij er te nadrukkelijk onder, en dat is iets waar ik weinig tot niets mee heb.

Jammer dat de eerste track gelijk het beste is, er staan nog wel een paar aardige nummers op maar het nivo van O.O.B.E. wordt nergens meer gehaald.
Towers of Dub vind ik zelfs een vervelend nummer.

U.F. Orb is het tweede (legendarische) album van The Orb. Ook op dit album laten ze weer een originele mix horen van ambient, house en dub. Het verschil met het eerste album is dat de beats wat nadrukkelijker aanwezig zijn. Prijsnummer op deze schijf is voor mij Close Encounters. Fijn housenummer die heerlijk doordendert. Verassend dat dit nummer zo weinig voorkeurstemmen heeft. Wel wil het hier en daar wat langdradig worden, maar de sfeer die ze weten neer te zetten is uniek te noemen. Niet te vergelijken eigenlijk met andere acts, al wordt The KLF er wel eens bij gehaald. Maar waar The KLF met bijvoorbeeld Chill Out een wat meer 'aards' sfeertje neerzet neemt The Orb je mee de ruimte in; naar andere werelden. Beetje zweverig omschreven maar dat past wel bij de muziek zullen we maar zeggen.

Dit tweede album van Orb is meer geslaagd dan het vorige . De beats en het ritme wat uiteindelijk in de nummers voorkomen laten me door luisteren . Echter zoals meerdere al hier aangeven wordt het nogal langdradig, het zoeken naar het uiteindelijke refrein is typisch Orb. Ze experimenteren met muziek , in de begin jaren '90 was deze muziek nogal hot in de discotheken van Engeland .

Nummers 2, 3 en 4 zijn hoogtepuntjes!

De grote plaat van The Orb. Volgens mij waren ze qua populariteit hier wel op hun hoogtepunt. En terecht. Het klinkt als een klok en ook op de koptelefoon is er van alles in de achtergrond te ontwaren. Zoveel details. De sound hier is inderdaad erg engels, zoals MisterRob al aanmerkt, en zou zo passen op een klassiek engelse illegale rave. Die sfeer maakt dit album tot wat het is. Toch wel een klassieker. De 40 minuten durende single-versie van Blue Room is trouwens ook een aanrader. Heerlijk met die Jah Wobble baslijn.

Ik ben niet thuis in de ambient muziek en ook niet in de house muziek. Toch heb ik deze cd een tijd geleden aangeschaft voor 1 euro omdat ik het kende vanwege Steve Hillage. Helaas is het niet de psychy space rock die Hillage maakt. Toch vind ik een aantal nummers, zoals OOBE en Blue Room, fijn om als achtergrond muziek te hebben opstaan. Wat mij dan stoort zijn de house beats die er regelmatig doorkomen, zoals in U.F.Orb, Close Encounters en Majestic. Dit verpest voor mij de ambient sfeer.

Na het album bijna 3 jaar regelmatig te hebben beluisterd, op verschillende tijden en locaties, kan ik zeggen dat ik het wel geprobeerd heb te begrijpen maar het gewoon niks voor mij is.

Voor weinig tegengekomen en toch maar meegenomen. Wanneer The Orb psychedelisch klinkt of ambient laat horen, ga ik een heel eind met ze mee. House is echter niet mijn ding en als album is het wel een wat lange zit. Sommige stukken hadden best iets ingekort kunnen worden. Toch een halfje erbij.