James Morrison - Songs for You, Truths for Me (2008)

ik vind nelly furtado wel erg slecht zingen bij broken strings

Aardig album, maar ook niet meer dan dat.
Mijn favorieten zijn de twee hits 'Broken Strings', 'Please Don't Stop the Rain' en de gewone single 'Nothing Ever Hurt Like You'.
*3,5

Had er wel iets meer van verwacht, maar na een paar keer luisteren vind ik het toch wel een goed album.
Er staan een paar prachtige nummers op, en de teksten zijn door de band echt wel goed.
4*

Ook ik waardeerde zijn debuutalbum. Daar stonden echt een paar hele mooie juweeltjes op die hij fraai zong met zijn (witte) Soul stem. Helaas ontbreken dit soort nummers op Songs for You, Truths for Me. Er staan wel een aantal goede nummers op, maar het niveau van zijn debuut wordt vrijwel nergens gehaald. Die goede nummers zijn ondermeer: Save Yourself, Nothing Ever Hurt Like You, Precious Love & Dream on Hayley. Broken Strings lijdt onder de slechte zang (slecht opgenomen?) van Nelly Furtado.

Over het geheel genomen is het ook net te vaak wat te makkelijke, inderdaad meer van hetzelfde, net wat te zoete muziek. Juist daar waar het wat rauwer wordt leeft deze cd op, maar dat gebeurt te weinig. Voorzichtigheid troef, waardoor te veel songs te makkelijk op Sky Radio gedraaid kunnen worden. Ook hoor je toch regelmatig muziekkunstjes die al zo vaak gedaan zijn, het klinkt weinig origineel allemaal.

Vanwege zijn stem en die paar goede nummers kom ik over het geheel genomen tot een voldoende voor James: jammer, er had meer ingezeten.

Dit is echt zo'n cd waar - als ik denk dat ik het helemaal dood heb geluisterd - toch weer een nieuw lied vind. Ik durf nog niet helemaal te stemmen maar ik denk dat het toch op 3,5* uitkomt.

Alleen wat een lelijke stem heeft Nelly Furtado bij Broken Strings.

ook ik vind broken strings een walgelijk nummer
echt vreselijk! dat vind ik echt jammer
en ook de nummers een beetje een sky radio gehalte hebben maar toch kan ie er mee wegkomen, ja de liedjes zijn inderdaad te voorzichtig
maar wat hou ik toch van zijn stem, ik zou het echt geweldig vinden als de volgende cd meer de rock kant op gaat:D zoals nothing ever hurt like you en call the police. Want james morrison is wel een van mijn favorieten:D steeds weer heb ik een nummer wat ik telkens moet luisteren:) en inderdaad je komt steeds weer een 'nieuwe' liedjes tegen. En wat eigenlijk best wel bijzonder is, is dat ik sommige liedjes echt te vaak heb geluisterd maar het blijft mooi en het verveelt nooit!

Jammer zeg, dit album. Met de songs is op zich niet zo veel mis: het lijkt alleen wel of James alle clichés uit de popmuziek op een album heeft willen zetten. Met als absolute hoogte- (of dus diepte)punt 'Broken Strings'. Wat een afknapper dit album, zeker in vergelijking met het prachtige 'Undiscovered'. Ik had er gewoon zoveel meer van verwacht.

Daarentegen moet ik wel toegeven dat de nummers live vele malen beter, en ook minder voorspelbaar, live klinken dan op deze plaat.

Sunde hoor van die Broken Strings.
Ik vind Furtado een goede zangeres, een hele goeie, maar juist op dat ene nummer moet het weer wat minder. Irritant zelfs hoe Furtado daar zingt.
Maar de rest van het album gaat wel mee.

Dit album bewijst toch dat James Morrison een hele goeie is. Het album is echt goed tot de laatste noot. Vindt zelf Broken Strings het minste nr. van de hele CD, door te veel draaien op de radio.
Heb dat vaak trouwens, dat de single van het album toch de minste is.
Best raar eigenlijk!

Dat is inderdaad raar, want alleen de beste songs van het album worden tot single verkozen (geloof ik).

Het is danook iets wat ik zelf vind! Komt ook doordat sommige singles verneukt worden door het vaak gedraaid worden op de radio. En dat vind ik meestal erg zonde!

Niet helemaal mee eens, de meest toegankelijke nummers voor een groot publiek worden meestal als single gekozen, niet per definitie de beste.

Hoe komt het toch dat we hier al zo lang niets van James Morrison hebben gehoord??? De afgelopen tijd heb ik dit album ongeveer grijs gedraaid en het blijft lekker wegluisteren. Ook de akoestische opnames van een aantal nummers op de deluxe editie zijn geweldig!

Dit is echt een lekker album, moest er even aan wennen want luister normaal gesproken nooit naar pop. Aangezien ik her en der zijn hits hoorde langs komen, raakte ik geinteresseerd in zijn stem want die is toch heel behoorlijk. Ik vind het alleen jammer dat hij soms wat overdreven de hese kant op gaat bijna in de zin van "hoor mij even met mijn unieke geluid", soms is het een overkill. Op dit album heb ik daar slechts sporadisch last van want het is gewoon echt een mooie plaat geworden en ook een die je van begin tot eind kan afluisteren.
Het begint opzwepend, met een naar mijn mening iets te geforceerd ik wil funky zijn klinkend nummer maar nog steeds wel ok. Save Yourself vind ik mooi gezongen en You Make it Real is ook goed. Please Dont Stop The Rain vind ik vooral aanstekelijk door de piano...fijn nummer.
Broken Strings less ik hier en daar dat men vindt dat Nelly Furtado vals zingt, kan ik me niet in vinden. Ook dat de stemmen niet bij elkaar zouden passen heb ik met verbazing gelezen.
Nothing Ever Hurt Like You, heeft een lekkere productie en muzikaal wel ok maar heb het idee dat de melodie van een ander nummer is gejat (kom alleen ff niet op welk nummer).
Once When I Was Little, leuk nummer maar de tekst had mijn inziens wat persoonlijker en vooral emotioneler gekund. Dan volgen voor mij wat mindere interessante nummers en met Love is Hard is er weer even een lichtpunt.

Als geheel ruim ruim voldoende tot goed, ondanks soms iets mindere nummers skip ik eigenlijk nooit een track. 4*