Anywhen - The Opiates (2001)

Deze fantastische cd zouden veel meer mensen moeten hebben. Helaas is Opiates in Nederland (bijna) niet verkrijgbaar, maar het loont de moeite de cd uit het buitenland te halen.
De muziek is bijzonder sfeervol en wat melancholisch. De stem van de zanger is diep en warm en de teksten zijn prachtig.

Al heel lang in mijn bezit, nu pas echt gaan luisteren.

Kippevel/cd. Xalibertofislak heeft gelijk! Aanrader

Goed nieuws, want dit album is opnieuw uitgebracht door het label van David Sylvian, Samadhi Sound!
De voormalig zanger van Japan was terecht onder de indruk van dit ongekend mooie album, dat hij Thomas Feiner in de gelegenheid heeft gesteld om het album opnieuw op te nemen.
Het resultaat is verbluffend. In jaren niet meer zulke mooie nummers gehoord. De stem van Thomas Feiner is wonderschoon en de orkestratie adembenemend. Een juweel van een plaat!

Ik heb het geluk gehad in 2008 iemand te ontmoeten die dit album kende, zo kwam ik in aanraking met Anywhen. Ik had er vast en zeker anders nooit van gehoord.

Als deze muziek de aandacht kreeg die het verdiende, stonden hier geen drie reacties, maar meer dan honderd. Het zijn klanken die verwarmen en onder je huid kruipen. Strijkers zweven heerlijk op de achtergrond, terwijl lome ritmes het soms bezwerende stemgeluid van Thomas Feiner begeleiden. Referenties geven bij Anywhen vind ik enorm lastig. Maar deze schitterende somberheid verdient gewoon wat meer luisteraars!

Op YouTube staan wat filmpjes.

Ken het album vanaf 2008 onder de titel THE Opiates Revised. Setlist is hetzelfde. Hoesje is echter anders. Weet niet precies wat de verschillen zin. In ieder geval een heerlijk, donker album van Thomas Feiner and Anywhen. Prachtstem heeft de man. Dinah and THE Beautiful Blue is mijn absolute topper. Wat een plaat is dat zeg.

Dat heb ik met all that numbs you. Luister die al een jaar bijna elke dag het nummer blijft het zelfde bij me losmaken.

Track 4 (van dit album) is op de Revisited versie weggelaten en er zijn twee tracks bijgekomen: Yonderhead en For Now.

Vanwege de grote hoeveelheid ('stemmige') violen moet ik dat album niet te vaak draaien, iig niet overdag.

Prima album, nog goedkoop kunnen aanschaffen. Een vriend van me heeft de andere versie, je moet soms geluk hebben om deze albums te bemachtigen.

Dit moet je idd *niet* in mp3-kwaliteit willen draaien. Maar goed, kritisch als ik wellicht lijk, dit jaar is de revisited-versie al tweemaal gedraaid; het dubbele van menig ander album (bijv Unknown Pleasures)

Als vinylgek begin ik wat op m'n honger te zitten. Toen Revisited uitkwam had ik gehoopt een vinylversie te mogen aanschouwen. Helaas kwam dat er niet. Vraag is maar of deze ooit nog eens op lp zal uitkomen. Clearspot bracht met regelmaat ook een lp-variant uit. Bij deze plaat helaas niet. Verder is dit een meesterlijk werkje van Thomas Feiner en co. Dinah and the Beautiful Blue zou zo als inspiratiebron gediend hebben bij bands als The National.

Dit is een overdonderend donker album waaraan ik me helemaal overgeef. Dit album is buitencategorie. Mijn hemel. Wat is dit mooi. Die stem gaat door merg en been en de instrumentatie is van buitenaardse schoonheid.

En wat dacht je van The Slow Show?

Als in Slow Show van The National of the band The Slow Show? Met deze band heb ik weinig ervaring om niet te zeggen geen. Waarschijnlijk een aanrader?

Als pathos je ding is zeker. Dat is nl wat mij stoort aan Feiner, het zware lijden ligt er dik bovenop en er zitten te veel strekkende meters viool in. Doe mij maar David Sylvian of zijn broer. Alhoewel klank en muzikaliteit hiervan wel iets hebben - maar 't zijn net de details.

Het valt wel mee met de pathos op dit album. De opener zeker - en wat minder 'Mesmerine' - en nog minder de afsluiter. Al het andere is weinig pathos imo. Op de worp van Exit North is de zang idd meer "aangezet".

Ik zou zeker een poging wagen...

Nou, fruit, een appelpunt

Heb Slow Show live gezien - zanger in een soort van Jesus-pij op blote voeten - en da's echt wel pathos. Maar goed je moet het minimaal eenmaal hebben gehoord om erover mee te kunnen lullen

Feiner - wilde hem vorig jaar hem interviewen in Stockholm - bij een grafisch ontwerpbureau, waar hij regelmatig zou zijn (een tip van een iemand voor wie hij de albumhoes had gemaakt) , maar hij was helaas "upptagen".

nieuwe anniversary versie uit van dit album met 2 bonustracks en een andere versie van where´s the high,
luister hier the rain collector, 1 van de bonustracks
The Rain Collector - YouTube
en giant de andere bonustrack Giant - YouTube

oja en een alternative versie van where´s the high Where's the High? - YouTube