Dit is zo'n plaat die ik destijds kocht vanwege de mooie hoes en het thema over het reizen met de Orient Express wat voor mij althans romantische beelden oproept. Achter Logic System gaat de Japanner Hideki Matsutake schuil.
Al snel na het opzetten van het album is er een soort openingstune te horen. Daarna zijn spannende tonen te horen die mij doen denken aan een trein die opgang komt. Hierdoor zijn verschillende klanken te horen, zoals een stem die informatie verstrekt. Daarna kan de reis beginnen. Een track als Simoon doet me wat aan de dansschool denken. Zo eenvoudig deuntje in het kader van de voetjes van de vloer. Als daar nog zang van een dame bijkomt is de meligheid compleet. Daarna wordt het reizen hervat. Op wat Shadows-achtige gitaren trekken de landschappen aan me voorbij. Dit is best lekker om te horen. Met het wat oosters klinkende In a Persian Market sluit kant A af. Het roept bij mij af een toe het beeld op van buikdansende mensen. Verder doet het statig aan.
Na het omdraaien van de zwarte schijf hervat ik mijn reis. Opnieuw die Shadow-gitaren wat er wat gemoedelijks aangeeft met een tikje weemoed. Door al dat reizen begin je wel honger te krijgen. Daar is gelukkig aangedacht. In de Wagon-Lits staat een rijkelijk buffet opgesteld, met voor ieder wat wils. De sfeer is ongedwongen en er is een heerlijk muziekje op de achtergrond. Sofia is wel een heel flauw stukje muziek, waardoor mijn maag vreemd begint te doen. Classical Gas begint met wat vreemde klanken, maar zodra er beats bijkomen ontstaat er al een heerljke drive. Even een experimenteel gedeelte en daarna opnieuw die heerlijk beat. Zonder meer de beste track van dit album. George Nagelmackers is zo'n track om de gedachte op te verzetten. Alle denklast even opzij en genieten van her en der en tikje bombast.
Hierdoor komt er een mooi eind aan dit vreemde product uit het land van de reizende zon, maar zoals uit deze tekst mag blijken is dit album bij mij niet vak op de pick-up te vinden. Een leuke plaat voor tussendoor, meer niet.