Demon Fuzz - Afreaka! (1970)

Zeven zwarte muzikanten produceren hier een opzwepende en dansbare soep van funk, afro, jazz, rock, dub, freaky drumwerk en spacy orgeltjes. Ook meen ik hier en daar een oosterse slangenbezweerder te horen (Another Country). Af en toe wat zang, maar vooral uitgesponnen instrumentals. Ik citeer van het web: Killer horns, Hammond B-3s, electric guitars, and deep tough slinky funky bass all wind together to create a mix so utterly intoxicating and fluid that it's difficult to take in one listen

De ultieme psychedelische partyplaat!

4*

Precies! Heerlijk gespeeld en uitgewerkt! Een hoop geslaagde nummers, waaronder de cover van I Put A Spell On You en het de freaky nummers die het album openen en sluiten.
Heel erg goed!

Laat je niet misleiden door de lange speelduur van de individuele nummers. Dit album gaat je geen seconde vervelen. Demon Fuzz geven een nieuwe betekenis aan het woord muzikaliteit. Net wanneer je denkt alle details van het album te hebben opgemerkt c.q. gehoord, hoor je weer iets dat je nog niet eerder hebt gehoord. Gebrek aan diversiteit vormt vaak voor mij een probleem bij een (grotendeels) instrumentaal album, maar daar heb ik bij dit album geen last van. Er worden zoveel genres gefuseerd op dit album, dat ik het haast fascinerend wil noemen. Het klinkt allemaal zo uniek, mooi en sfeervol.

Een ander interessant punt is de zanger van de groep. Hij is anders dan andere zangers van soort-gelijke bands uit deze tijd. Hij heeft een stem die eigenlijk hoort bij reggae, des te verfrissender dit resultaat uiteindelijk is. Dat beetje tekst dat in sommige nummers verwerkt is, is ook erg mooi. Er is geen woord teveel gebruikt, de heren laten liever de muziek voor zich spreken. Zowel de teksten als de instrumentatie liegen er niet om. Geen nonsens, maar soms haast spiritueel, gericht op hun afkomst, of sociaal kritisch. Jammer dat de groep nooit is doorgebroken met dit onbekende pareltje in z'n soort.

Er zijn van die albums waarvan je niet zo snel een los nummer beluisterd, maar eerder het geheel. Dit is naar mijn mening ook zo’n album. Als geheel staat dit als een huis. Er is geen enkel nummer over-bodig of misplaatst. Ze sluiten elkaar naadloos aan. Dat maakt het een bijzonder consistent album. En dan te bedenken dat ik nog geen enkel woord heb gezegd over de prachtige, werkelijk mooie hoesfoto.

Ik sluit me 100% aan bij de beschrijving van Angelo. Prachtig album en ik heb toch vaak moeite met (grotendeels) instrumentale albums of tracks met lange speelduur. Er wordt hier echter zoveel afwisseling in tempo en melodie gebracht zonder dat de muziek iets aan haar "catchy-ness" inboet. De veelvoud aan muziekstijlen is prachtig samengevlochten tot een funky geheel. Bovendien groeit dit album bij iedere luisterbeurt. Een onterecht onbekend album.

In tegenstelling tot mijn voorgangers kick ik best op lang uitgesponnen instrumentale nummers!
De reden waarom het hier zeker aanslaat is omdat Afreaka gewoon één heerlijke, vrije groove is, eerder dan een plaat met vijf nummers. Gitaren, orgels, congas, blazers and whatnot vormen één grote harmonie! De chaos wordt tot op juiste hoogte vermeden. Het mocht wat mij betreft misschien zelfs nog wat verder uitschuiven!
De zang die af en toe doorheen de ritmes heen komt leidt alles in goede banen en lijkt het album al zijn richtingen uit te sturen. Het enige wat je als luisteraar moet doen is je laten leiden. Dat is het spannende aan dit soort, op bijzonder krachtige, uitgebreide instrumentaties leunende muziek. Dat beslist tussen verveling of magie. Magie!

Net als kemm houd ik eigenlijk best van lange instrumentale nummers. Dit album vind ik dan ook geweldig! Het nadeel bij veel instrumentale albums is dat het vaak allemaal op elkaar gaat lijken, dat vind ik bij dit album helemaal niet geval. Het is origineel en gewoon hele mooie en goede muziek. 4,5*

Heerlijke instrumentatie die de zang wat mij betreft wat overbodig maakt. Ik vind de zang niet goed genoeg. Het klinkt prima, maar in vergelijking met de volle producties en swingende composities is het allemaal maar erg bleekjes. Nou ja, Afreaka! is alsnog een fijne plaat.

Mooie keuze voor het Soulalbum van de week.
Als groot Fela Kuti-liefhebber heb ik geen enkel probleem met lange nummers en op dit album zeker niet. Er zit zoveel variatie in dat het nooit verveelt.
De zang is wat mij betreft dan ook ondergeschikt aan de instrumentatie. Een dikke vier sterren met groeipotentie, een album dat zeker nog ooit aan mijn collectie toegevoegd gaat worden.
Wordt het de lp vanwege de prachtige hoes of de cd vanwege de bonustracks die niets onderdoen voor de andere nummers? De tijd zal het leren.

Ben het eigenlijk wel eens met R&P. Ik zat toevallig te kijken bij het Soul album van de week, en vond dit er wel erg interessant uitzien. Erg interessant dit, maar de zang vond ik relatief matig.
Zeker als ik het nummer "I Put A Spell On You" hoor, wat ik zelf van Alan Price Set ken, vind ik de zang erg jammer.

Jazeker ik kan dit album met haar uitgesponnen nummers wel appreciëren. Bij momenten gaat het sterk in de richting van Afrobeat vind ik.

Niks heerlijker dan je onderdompelen in 5 uitgesponnen lange nummers vol psychedelisch rockende, groovende nummers. Dat is Afreaka in een notendop.

Het begint al met de hoes: deze prikkelt, daagt uit... wat is dat toch met dat masker. Ook op de achterkant van de Lp-hoes: een goedgebouwde kerel, litteken prominent op z'n rug en dan dat mallotige masker. Wat zit hier achter?
Genoeg uitdaging om nieuwsgierig te zijn naar de inhoud want daar gaat het uiteindelijk om.

De groep Demon Fuzz blijkt een afro-rock groep te zijn die in 1968 werd opgericht om vervolgens in 1972 alweer ter ziele te gaan (in 1976 brachten ze nog wel het album Roots and Offshoots uit). Oorspronkelijk een soulband maar een trip door Marokko zorgde ervoor dat alles in de muzikale blender werd gegooid met als gevolg een fijne mengeling van jazz, funk, rock, soul, Afrikaanse invloeden en een dikke laag psychedelica. Kenmerkend voor die tijd wellicht maar Demon Fuzz doet dat zo gedreven dat het album wat mij betreft boven alle tijdsgenoten uit weet te stijgen.

Dit is één brok energie en wanneer ik dit album gehoord heb kan ik weer even tegenaan. Het kost me weinig moeite om snel in deze flow te geraken en eenmaal daarin gekomen is het altijd weer een ontnuchtering om er weer uit te moeten komen wanneer de lp aangeeft afgelopen te zijn.
Er is nog een cd-release verkrijgbaar met drie bonustracks (van in in 1970 uitgebrachte maxi-single met daarop I Put A Spell On You (cover Screamin' Jay Hawkins), Message To Mankind en Fuzz Oriental Blues voor wie er niet genoeg van kan krijgen.

Ik hoor daar zeker bij en ik vind dat dit album eigenlijk wel de volle mep verdient.

Met de bonustracks geluisterd en me er een krap uur dik mee vermaakt.