Lisa Germano - On the Way Down from the Moon Palace (1991)

Het klinkt allemaal erg goed hoor, maar het doet me weinig tot niets. De sfeer van de tekst, de muziek en de stem past niet. Het lijkt wel alsof de muziek door een wildvreemde onder de zang is geplaatst. Hulde natuurlijk voor 't feit dat het niet conform de standaarden is, maar dit is niet iets voor mij.

2,5*, want slecht is 't zeker niet.

Een serieuze zoektocht bij winkels op het net (bol, blah, plato, mediadis, proxis, cduniverse, wow) doet me vermoeden dat dat album niet meer verkrijgbaar is. Als iemand een tip heeft waar het wel te vinden is, laat het me aub weten.

Hij wordt inderdaad niet meer gedrukt, maar verkrijgbaar is-ie natuurlijk altijd. Op Amazon marketplace is hij voor omgerekend €22,66 incl. verzendkosten te verkrijgen. Niet erg goedkoop, maar dat hou je toch met OOP-materiaal.

Paalhaas, bedankt voor de tip.
Inderdaad niet goedkoop, pffff. Ook kans dat je problemen hebt aan de douane.
Zal er even over nadenken om het dan toch te doen.

Paalhaas, mooie nick trouwens. Vanwaar die naam?

Bij een aankoop van amazon marketplace heb je weinig kans op douaneproblemen. Alleen als er op het pakketje mooi amazon.com staat, dan moet je gegarandeerd belasting betalen (lekker herkenbaar voor de douanebeambten), maar dat is dus alleen als je iets van de website zelf bestelt, en niet van de marktplaats.

Voor info over mijn nick (en die van anderen) verwijs ik je naar dit topic.

Gisteren voor €8 op de kop getikt bij de Concerto.

Eindelijk dit album in bezit! Leve ebay! 7.49 euro, verzendingskosten inclusief.
Pas de eerste 5 beluisterd en alweer gegrepen door de breekbaarheid van Lisa.

Erg laag gemiddelde hier. Zeker niet zo goed als haar meesterwerk, maar zeker een prachtig album. Het viel me wel op hoe een aantal nummers van verschillende artiesten op elkaar lijken.

Warron Zevon - Werewolf in London > Lisa Germano - Guessing Game Or the Music Business > Tom Petty - Learning To Fly etc...

Een verdienstelijk debuut van Lisa Germano die hier haar definitieve geluid en vocabulaire nog niet gevonden heeft. Waar latere albums vaak een echte eenheid vormen en diep onder je huid kruipen, gaat dit nog wat meer verschillende kanten op en grijpt het je minder bij de keel.

Zo is er het mindere blues-rocknummer "Dig my own grave", de weirde blues van "Blue Monday" of het Anita Lane-achtige Hangin' with a deadman. Het album bevat een vijftal instrumentale nummers, en ik moet zeggen dat op dit album Lisa mij het meest weet te raken als ze haar viool laat praten zoals op Screaming angels, of op Dark Irie.