Album begint onheilspellend en donker met het sterke Dark Horse. Gitaren lijken omlaag gestemd om een donkerder geluid te creëren, mooi afgewerkt met het synthgeluid. De opvolgende nummers blijven we in die sfeer hangen, donker en laag zijn de kernwoorden.
Op een gegeven moment vind ik de drummer wat te veel doen, vooral in de derde track had ik wat minder aanslagen en meer nuances willen horen. Het roffelt te veel door.
In Doctor 23 staat de synth meer op de voorgrond en wordt het tempo verlaagd, waardoor een wat meer zweverig geluid ontstaat wat zeker welkom is na de vorige 2 nummers.
The Information is weer uptempo en de synth ligt er weer dik bovenop, klinkt alles bij elkaar zeker niet slecht, maar toch had de drummer van mij opnieuw iets rustiger aan mogen doen en had de zang wel wat harder in de mix gemogen.
Bij Billy Boy komt het distortiongeluid sterk naar voren, het heeft wel wat, maar ik vind hem denk ik toch iets te vet afgesteld.
Locust brengt me in Nephelim-achtige sferen, maar ik mis een soort climax.
In Six Years valt opnieuw het zware distortiongeluid me op, wat ik niet zo prettig luisteren vind.
Dat geldt eigenlijk ook voor Epos.
Wat ik eigenlijk hoor op deze plaat is een band die veel in huis heeft (met name een zanger met een fijne stem), maar nog te weinig nuances aanbrengt in de nummers. Daarbij vind ik de nummers vaak niet goed afgemixt, maar dat is ook een kwestie van smaak en is de kwaliteit van de opnames niet zo goed.
Dus... een goede producer en betere opnamemogelijkheden en het volgende album is een vette gothic/darkwave plaat.