Ane Brun - Spending Time with Morgan (2003)

Mooie CD, maar ik kan hem vaak niet helemaal afhoren, omdat het tóch niet mijn muziek is. Desalniettemin, een van de beste vrouwelijke singer-songwriters die ik ken.

Dit vind ik een plaat met veel mooie nummers.
Met name "Humming one of your songs", "Are they saying goodbye" en "what I want" vind ik erg mooi.

3,5*

Mijn favoriet is denk ik "So you did it again", lekker venijnig. Overigens heb ik één nummer gehoord van de opvolger, en die is waarschijnlijk nog wel beter.

eigenlijk is alles mooi wat brun maakt, zo heb ik inmiddels geconcludeerd

ze zit al weken in de spelert en verveelt niet, en ook deze is weer genieten geblazen

sprookjesachtig en een mooi helder geluid

naarmate je luistert ontdek je steeds meer lagen, instrumenten die je in eerste instantie niet opvallen,zachte koortjes op de achtergrond, langzaamaan ontvouwt het zich

mooi

Eens in de zoveel tijd maak ik kennis met een artiest(e) die mij weet te raken, boeien en nieuwsgierig maakt naar wat er nog meer van desbetreffende persoon/band is uitgebracht...Ane Brun is er zo een.
Na een tip van mijn collega en het concert waar we daarna heen zijn gegaan, is Ane een van mijn favorieten geworden.
Sketches is tot op heden mijn favoriet, kort opgevolgt door Live in Scandanavia en Changing of the Seasons.
Deze Spending Time With Morgan, zal kort daarop volgen.

Ook op dit album geeft Ane blijk van een neusje voor het maken van sferische nummers met -zoals Joy al aangeeft- sprookjesgevoel en het ontdekken van subtiele laagjes.
Morgan is i.t.t Seasons afwisselender en lijkt nog wat zoekende, maar haar specifieke geluid gloreert al aan de horizon. Haar aparte stemgeluid heeft hier nog wat minder timbre als op Seasons, maar het akoestisch spel is dik in orde en m.i heel herkenbaar voor Brun. Zelfs op het bluesy So You Did it Again is het geluid al onderscheidend...en mijn hemel...Ane zingt Fuckin'.
Op een nummer als Shot my Heart waar de band meer prominent op de voorgrond treed, blijkt toch maar weer, dat ondanks het meer poppyer geluid, ze haar eigen ding blijft doen. Prima breaks, melodieus...even wennen, maar zeker niet slecht.
Nummers als Humming en Saying Goodbye, On Off geven een vliegende start aan dit steeds mooier wordende album.
Shot my heart en So you did it again, wijken qua sfeer wat af, maar zijn wel aangenaam. One more Time past in de stijl van de bovenste drie. Headphone Silence geeft telkens als ik het luister, weer wat nieuws bloot en ontpopt zich langzaam tot de favoriet van dit album.
Ach waar gaat dit over, met What i want tot Wooden Body blijf ik geboeid en is deze Spending Time With Morgan een mooie aanwinst in mijn Ane Brun collectie, nog 2 albums te gaan, maar die komen er vast wel.