menu

The Beta Band - The 3 E.P.'S (1998)

mijn stem
3,91 (95)
95 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Regal

  1. Dry the Rain (6:05)
  2. I Know (3:58)
  3. B + A (6:35)
  4. Dogs Got a Bone (5:58)
  5. Inner Meet Me (6:20)
  6. The House Song (7:15)
  7. Monolith (15:48)
  8. She's the One (8:21)
  9. Push It Out (5:22)
  10. It's Over (3:50)
  11. Dr. Baker (4:08)
  12. Needles in My Eyes (4:32)
totale tijdsduur: 1:18:12
zoeken in:
avatar van otherfool
4,5
Een plaat waar ik meteen helemaal ondersteboven van was. Vanaf de eerste goddelijke klanken van Dry the Rain tot aan het oh zo luistervriendelijke refreintje van 'Needles in my Eyes', deze plaat heerst aan alle kanten.

Favorieten (naast de 2 genoemde nummers) zijn Dogs Got a Bone, She's the One en het intense Push it Out. Heerlijke plaat, waarbij zelfs het bizarre geklungel op Monolith z'n charme heeft.

4,5 sterren!

tondeman
Dit is een erg goed album en toch luister ik het maar zeer zelden. Is dat nu de pech van deze band? Ze hebben flink wat moois gemaakt maar op de een of andere manier ''luisterde niemand er naar''. Tenminste, dat gevoel heb ik bij deze band.

avatar van starbright boy
4,0
Het niveau van deze verzameling van hun eerste 3 EP's hebben ze daarna helaas nooit meer gehaald. Ik vind de drie albums die erop volgde alledrie duidelijk minder goed.

avatar van Paalhaas
4,0
Duidelijk eens.

Ravenous
Wat is Dry The Rain toch een geweldig nummer. Zit ook in een scene van de film High Fidelity als ik me niet vergis. Rest van het album is ook erg mooi, het heeft iets dromerigs wat me wel bevalt. Het album Heroes To Zeroes vind ik ook nog erg goed.

Ravenous schreef:
Wat is Dry The Rain toch een geweldig nummer. Zit ook in een scene van de film High Fidelity als ik me niet vergis.

Rob Gordon: I will now sell five copies of "The Three EPs" by The Beta Band.
Dick: Go for it.
[Rob plays the record]
Beta Band Customer: Who is this?
Rob Gordon: The Beta Band.
Beta Band Customer: It's good.
Rob Gordon: I know.

avatar van Rudie
4,0
Vooral opener 'Dry the Rain' is ongelofelijk mooi, wat volgt haalt het daarna net niet meer. Wel stuk voor stuk mooie en bijzondere liedjes. (vooral 'I Know' en 'Dr Baker') Dit maakt het een mooie en vermakelijke instap voor een voor mij totaal onbekende band.

avatar van cinefiel
4,0
Een band met een geheel eigen sound, deze Beta Band. Ik heb ze ook leren kennen door de film 'High Fidelity', en besloten me deze verzameling e.p.'s aan te schaffen. Het begint héél goed met indie-hit 'Dry The Rain'.
De overige nummers halen bij een eerste luisterbeurt dit niveau niet meer, maar eenmaal je wat vertrouwd bent met hun geluid, klinkt het allemaal zeer lekker! Enkele hoogtepunten: 'Dogs Got A Bone', 'The House Song' (met geweldige rap) en 'Needles In My Eyes'.
Jammer dat ze niet meer bestaan, naar het schijnt waren hun optredens geniaal...
4****

avatar van dj maus
4,0
Ze zouden ooit een drie uur durend optreden op Lowlands doen, maar dat ging op het laatste moment niet door.

Helaas dus nooit live gezien.

avatar van Davidus
2,5
The Beta Band; geweldig!! Ik hoor Stone Roses, the Verve, Oasis en weet ik veel nog meer ...... Beatles...

khonnor
geweldige plaat, dit verzamelingske van drie eerdere ep's met een zeer originele titel... vooral dry the rain, she's the one, dog's got a bone en het heerlijk repetitieve push it out zijn hoogtepunten op dit heerlijk relaxte en lichtjes geschifte werkstuk.

spijtig dat ze dit niveau hierna nooit geevenaard hebben :s

avatar van jasper1991
3,5
Heerlijke muziek! Erg afwisselend en originele indie maken deze Schotten. Af en toe neigt het wat simplistisch te worden, ik twijfel of er echt een drummer staat te spelen. Het klinkt desondanks veelal buitengewoon spannend. De muziek doet met vaak denken aan Radiohead, maar dit vind ik net iets beter. Volgens mij zit die gelijkenis hem in de subtiele mix van rock en elektronica.

Mijn favorieten zijn 'Push it Out' en het fenomenale 'Dr. Baker', wat ik al kende van een verzameler

4,0*

avatar van Arrie
Ah ik ben niet de enige met Push It Out als favoriet.

avatar van jasper1991
3,5
Ik zie dat hij vier stemmen heeft anders, wij hebben nog twee kompanen dus.

avatar van herman
3,5
Opvallend dat Inner Meet Me zo laag staat in de statistieken. Is toch het bekendste nummer, denk ik. Of in ieder geval het enige nummer dat redelijk airplay heeft gehad, o.a. op MTV.

avatar van Manuel
4,0
Wat is The House Song een ontzettend stoer nummer!

avatar van deric raven
3,5
Een goede platenzaak kent zijn klanten. Het is de kunst om in een aardig gevulde winkel een album te draaien, en die vervolgens ook nog te verkopen. Je hebt helemaal een goede dag als het je lukt om er zelfs meerdere exemplaren van te verkopen. Iedere muziekliefhebber is wel eens met plaat naar buiten gestapt, waarvoor het bezoekje eigenlijk niet bedoeld was. En over het algemeen zijn dit geen miskopen. Het bestaansrecht van dit soort shops is hiervan grotendeels afhankelijk. Vroeger hoorde daar nog een volle asbak met sigarettenpeuken bij. Tegenwoordig sporadisch nog een flinke kop koffie. En zo hoort het dus ook te zijn. Geen streamingsites, maar met een aantal albums naar de kassa luisteren, zelf handmatig skippen naar de volgende track, of voorzichtig de naald verplaatsen. Uiteindelijk tevreden weer huiswaarts keren. High Fidelity is een liefdesverhaal, of eigenlijk net geen liefdesverhaal. De hoofdrolspeler is een slimme verkoper in een soortgenoemde winkel. Het neurotische zich verheven voelen met muziekkennis boven de klant staat centraal. Verder veel gesnuffel in platenbakken en de nodige Top 5 lijstjes die de revue passeren. Een cultfilm met idem soundtrack. Liefhebbers kennen letterlijk elke conservatie uit de film. Zo ook die waar er binnen een korte tijd gepoogd wordt om een EP van een relatief onbekende band aan de man te brengen. De naam van de song; Dry The Rain. De naam van de band: The Beta Band. Toepasselijk uitgezocht voor op het witte scherm. Nick Hornby schreef het verhaal al voordat The Beta Band zich aandiende. Het was een treffende poging om ze onder de aandacht te brengen. Na drie geslaagde EP’s verslapte de aandacht bij het iets wat tegenvallende debuut. Met terugwerkende kracht wordt The 3EP’s beschouwd als hun eersteling. Meer dan terecht. Is het een geniale zet geweest, of gewoon domme pech?

Champion Versions:

Beter hadden ze zichzelf niet kunnen introduceren. Het genoemde Dry The Rain mag openen. Door de lazy benadering zoekt het nog meer aansluiting bij de crusties beweging dan bij de Britpop. Vies en lui zijn de sleutelwoorden. Dat deze het in de Verenigde Staten goed deed is niet zo vreemd, de lo-fi sound van een Beck is meer terug te horen. De overgang naar het vollere geluid maakt het wel af, gelijk klinkt het een stuk soulvoller. Ritmisch gezien gaat I Know meer de Madchester kant op, al wordt er hierbij veel minder gebruik gemaakt van dub. Net zo dromerig vervolgen we met B + A, duidelijk bedoeld aan aangename trippende opvuller. Om dan vervolgens zo sfeervol af te sluiten met Dogs Got A Bone verwacht je weer niet. Al zwiert het koortje alle kanten uit, en verwacht ik dat de nodige bedwelmende dampen de studio hier bevolken. Wat zal de schoonmaker er de volgende dag een flinke dagtaak aan overhouden om de puinzooi op te ruimen. Het resulteert wel in een aangenaam geheel.

The Patty Patty Sound:

De tweede EP laat een verandering van het geluid horen. Met de nodige psychedelische invalshoeken wordt er binnen getreden in een meer experimenteel kamertje. Inner Meet Me heeft een volle sound met een ritmisch gitaartje en gesamplede bliepjes die spaarzaam begeleid worden met eenvoudige percussie. Het is voornamelijk de ongedwongen uitstraling waar kracht uit gehaald wordt. Een soortgelijke speelsheid vergezeld ook The House Song, al wil het net te traag opstarten. De discotrack die er in verscholen zit werkt wel op de steeds soepele wordende benen. De baslijn helpt ons als een partner de dansvloer op. Het rapgedeelte had achterwege mogen blijven, hierdoor krijg je net teveel onprettige boyband associaties. De Britten bezitten wel de nodige soul, maar ze missen de flow om als een hiphopper aan de gang te gaan. Liever vijf Britpoppers vet onder invloed die proberen te zingen, dan eentje die zichzelf The King Of Rapmusic waant. De Zuid Amerikaanse invloeden in Monolith zijn lekker, maar waarom steeds dat gehakketak in dit nummer. Op het ene moment zit je midden in een oerwoud, dan weer vast in het verkeer van een wereldstad. Natuurlijk kun je een track als een restje pindakaas uitsmeren over twee boterhammen. Alles wordt geraakt, maar de smaaksensatie is tot een minimum gebracht. Deze jamsessie had de studio niet mogen verlaten. Compactheid leid tot mooier resultaat, zoals in het sterke She’s the One. Hier weet de zweverigheid wel te overtuigen. De pimpende zang is zelfverzekerd en stoer. De switch halverwege wordt logisch ingeleid. Om dan nog overtuigend te finishen in retro sixties expressies is een aangenaam gegeven.

Los Amigos del Beta Bandidos:

Nog steeds zoekende naar wat uiteindelijk hun kenmerkende eigenwaarde zal worden horen we weer iets nieuws in Push It Out. Je weet weer niet hoe het zich zal ontwikkelen. En dat is bepalend voor The Beta Band. ze leggen zichzelf geen regeltjes op door het experiment uit de weg te gaan. Een gegeven wat de stempel zal worden op al hun producties. Dat dit niet altijd goed uitpakt, kan ze weinig schelen. Door deze vrijheid levert het interessante brokken muziek op. Helemaal niet vreemd om een jazzy basgitaar te horen in It’s Over. Het zijn dan ook helemaal geen verkeerde muzikanten. Tussen de ongein hoor je tevens geschoolde kwaliteiten terug. Nonchalant wordt John Lennon van de pianokruk geduwd op Dr. Baker. En dan verwacht je een peace and happiness protestsong, maar het blijft bij simplistisch gepingel. Meer druggy sluiten ze af met het meer dan geslaagde Needles in My Eyes. Een groep welke collega’s oproept om zichzelf niet te serieus te nemen, en dat siert ze.

The Beta Band - The 3 E.P.'S | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 16:58 uur

geplaatst: vandaag om 16:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.