Heerlijk album van drie heren die ieder voor zich een indrukwekkend oeuvre kennen, maar die tezamen nog beter uit de verf komen: Easton, Stagger en Phillips brengen elk hun eigen liedjes, maar vullen elkaar daarbij uitstekend aan. Het schorre stemgeluid van Tim Easton is erg mooi bij de meer bedeesde stemmen van Leeroy Stagger en Evan Phillips.
Het plaatje bestaat uit eenvoudige, akoestische liedjes in een heerlijk ongedwongen sfeertje. Aards en tegelijk betoverend. Deze drie zou ik het liefst eens in een klein buurtcafeetje hun liedjes ten gehore zien brengen, onder het genot van een lekker biertje natuurlijk.
Fijne tip, Coldplayer. Thanks!
Eindelijk heb ik tijd voor deze plaat. Na het toevoegen op musicmeter stond hij hoog op mijn lijstje maar nu is het dan eindelijk zover. Gevolg: hij staat al voor de tweede keer aan vanavond en vanmiddag heb ik hem ook al twee keer achterelkaar gedraait. Ja zo'n plaatje is het dus...
Geen vernieuwend geluid maar iets van dit album is zo aangenaam dat het heerlijk wegluisterd. Zodra ik doorheb wat dat 'iets' is, zal een uitgebreidere post ongetwijfeld volgen.