Van Exile is bekend dat hij een zeer verdienstelijk en soulvol producer is. Eerder ging hij de samenwerking aan met rapper Blu; samen maakten ze het album Below the Heavens. Dit keer komt hij met een soloproject: Radio, een plaat waar Exile laat zien over het nodige improvisatietalent te beschikken. Op Radio wordt er louter gebruik gemaakt van radiosamples die door de MPC (een samplecomputer die onder meer ook door Jay Dee gebruikt werd) in de muziek verwerkt is. Op voorhand kan er dus al gezegd worden dat het album minstens het predikaat origineel verdient.
Ondanks dat Exile zich beperkt door alleen radiofragmenten te samplen, blijkt Radio toch een divers album te zijn. Radio is een breed begrip en dit toont de producer aan door van alles en nog wat te verweken in in zijn muziek, denk hierbij aan: aankondigingen, reclames, zap-momenten, nieuws en tunes. Population Control begint bijvoorbeeld overduidelijk met een reclameonderdeel, een opgewekte stem klinkt: "Make life a little easier." Het vervolg is een beat waar de luisteraar gegarandeerd vrolijk van wordt; met zijn drumcomputer herhaalt Exile steeds de opzwepende en zomerse klanken van een slaginstrument.
Daarnaast weet Exile het voor elkaar te krijgen om toch weer de nodige zwoele geluiden toe te voegen aan zijn producties en op die manier blijft hij dicht bij zichzelf. Zo voegt hij graag wat sfeervolle zangmomenten toe in afwisseling met blazers of een rustig pianodeuntje. Er is dus tussen alle hilariteit, die de samples regelmatig opleveren, ook sprake van een serieuze ondertoon in de producties. Watch Out! False Prophet is een combinatie van zowat alles wat het album Radio te bieden heeft: een rappende presentator, een tussenstuk met fraaie operazang, een tune voor het journaal en nog wat ruiselementen.
Toch is het op sommige momenten te veel van het goede en lijkt het er op dat het maken van goede muziek niet het belangrijkste is; zolang er maar genoeg samples te horen zijn. Door alle prikkels is er dan ook soms geen touw aan vast te knopen waardoor het niet overal even fijn wegluisterd. Wat ook van hot naar her gaat is de sfeer van het album (hetgeen de radiosfeer enigszins weergeeft); het ene moment is er nog een vrolijke en zomerse beat te horen en het andere moment gaat Exile veel dieper en komt hij met een ingewikkelde maar hartelijke productie.
Zo ook op nummers als So We Can Move en The Sound is God, welke andermaal de kwaliteiten van Exile blootleggen. Deze kwaliteit ligt hem met name in het warm aankleden van een productie door bijvoorbeeld strijkinstrumenten te gebruiken ondersteund met een heerlijke drum.
Exile laat op Radio zien wat voor leuke dingen je allemaal kunt doen met de MPC. Door slechts voor radiosamples te kiezen lijkt hij zich in eerste instantie wat te beperken, dit is echter niet het geval. Sterker nog, op sommige nummers wil de producer zoveel laten horen dat het allemaal net wat te druk wordt. Maar over het algemeen kan gezegd worden dat Exile het jaar zeer acceptabel weet te openen met een verfrissend album.
Klik
hier om de recensie op hiphopleeft.nl te lezen.