Veel thema's, veel grote indrukwekkende geluiden, wel religie, maar geen koor toepassing voor ''god''.Het is dus mogelijk om je als componist hier niet toe te laten verleiden.Twee zeer recentelijke voorbeelden van een componist die niet de verleiding kon weerstaan, maar onortodox koorgebruik in zijn composities schreef: John Debney voor End of Days en The Passion of the Christ.Een god-thema, hoe gaat dat ook alweer zonder koor? Bernstein wist het wel en componeerde een groots orchestraal thema.Maar de reggiseur wilde meer, veel meer; veel leidmotieven ala Wagner.Vele dachten met de ''Wagner-instelling'',wat voor Bernstein betekende dat hij alles groots moest aanpakken.Een van de vragen was, wat speelde ze in die tijd? Allerlei authentieke instrumenten werden bij elkaar gesprokkeld, om zo een gevoel te krijgen.Mooi, nu wisten ze hoe deze instrumenten geklonken konden hebben, maar hoe of wat speelde ze dan? Elmer ''Joost'' Bernstein mag het weten.Hij ging gewoon zijn eigenweg, maar wel proberend vast te houden aan dat oude gevoel.
Voor de score had hij zeeen, gespleten zeeen van tijd voor.Maar in eerste instantie zou hij geen eens dit project gaan doen.Victor Young was enorm ziek geworden toen hij de taak op zich had genomen.De Mille vroeg Bernstein steeds om even een week mee te helpen met het schrijven van wat kleine dingen.Steeds weer schreef hij iets, zonder er ook maar iets vreemds bij te denken (hij hielp immers alleen Young een beetje en De Mille).Na de zoveelste keer dat de regisseur hem vroeg om nog een weekje te helpen, realiseerde hij het zich pas; hij was DE componist van het project geworden.Niet dat de componist traag van begrip was, was het niet dat De Mille zo ontzettend onduidelijk was geweest en geleidelijk hem echt in dienst nam. 4.5 sterren