The Evpatoria Report - Maar (2008)

Laatst pas achter gekomen dat deze geweldige band een nieuw album heeft uitgebracht, en hij stond nog niet eens op MuMe. Bij deze dus.

Klinkt weer een stukje anders dan Golevka, dit doet mij denken aan F# A# (Infinity) van GYBE. Begin met 4*

Weer een post-rock werkje van hoog niveau, prachtige melodieen.

Ik heb delen van het album oppervlakkig beluisterd en vind het op het eerste gehoor wel erg gedateerd allemaal. Dit geluid kennen we nu wel. Maar ik moet er nog eens goed voor gaan zitten.

Die lange nummers maken mij wel benieuwd
Het debuut viel op het eerste gehoor een beetje tegen, maar misschien dat het wel weer tijd is voor een nieuwe luisterbeurt.

Geprobeerd via NLStore dit album te krijgen maar dat lukte niet, dus toen via Ebay vanuit Zuid Korea een glodnieuw examplaar (binnen een week!) binnen gekregen,

Vanmorgen in de auto even goed geluisterd en het bevalt mij zeer moet ik zeggen. Weinig gitaarnuren maar heel heel mooi. 'k begin met een 4

Toch is een keer wat andersoortige progrock. Heerlijk lange nummers, met pareltjes van zeer pinkfloydiaanse (denk dan aan "careful with that axe, eugene!") gedeeltes. Relaxed drummetje, zwoel gitaarwerk. Ik hou dr wel van. Vooral het thema van track 1 komt ijzersterk aan.

Harrrd en lannnggg draaien, te gek!

medemuziekliefhebbers,
soms zijn platen zo goed, dat je je zonder er erg in te hebben, laat gaan in overenthousiaste recensies. echter, deze post-rock plaat is van zo'n ongekende schoonheid, daar gaat het spreekwoord "goede recensies behoeven geen hoofdletters"op. vanaf het opzwepende 18 robbins road en het uitermate floydiaanse drummetje in mithridate is dit een juweeltje die zijn weerga niet kent (uitroepteken[/i]) dezelfde gevoelens maakte "happy songs for happy people" los van mogwai. lastig te verkrijgen deze van zwitserse makelij afkomstige band die iets heeft met geheime rapporten en nare overheidsexperimenten, maar o zo de moeite waard. evpatoria report tilt post-rock met gemak naar een nivootje hoger: en daarom

(hoofdletters) koopt/luistert/eert deze plaat (einde hoofdletters, uitroeptekens)

Ik ben er uit: dit is puur top tien materiaal en hop naar de 7e plaats, jammer voor de The Seldom Seen Kid van Elbow. ZOOO vreemd dat je nog weinig hoort over dit juweeltje. De tweede helft van Robins Road is tranentrekkend gevoelig mooi.

Ik heb nog een linkje liggen van het debuut (ep) met 2 nummers, voor de liefhebbers om de verzameling compleet te maken.
Ik kan je vertellen... het is echt de moeite waard.

Een pm is voldoende.

Dat disco-stukje aan het eind van Dar Now is echt irritant. Daarvoor luister ik toch geen post-rock. Voor de rest een aardig album.

Wat een goeie CD! Naar aanleiding van de lovende reacties hierboven eerst even gecheckt en toen dat goed beviel maar aangeschaft. En zeker geen spijt van gehad, wat een geweldige muziek! De sfeer, de melodieën, het relatief ingetogen karakter.... top!
En dat discostukje stoort mij eigenlijk niet zo, omdat het m.i. eigenlijk meer dienst doet als 'sound effect' en en niet zozeer onderdeel van de compositie is

Inderdaad tranentrekkend mooi dit! Ik vind de ingetogenheid waarmee het (relatieve) geweld afgeleverd wordt erg indrukwekkend hier. Dat is precies waarmee Mogwai me kwijtgeraakt is, zeker na hen live gezien te hebben. Daar zat echt geen enkele nuance meer in.