menu

Sand Snowman - Two Way Mirror (2009)

mijn stem
3,58 (13)
13 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Folk
Label: Tonefloat

  1. The Butcher's Hook (5:50)

    met Moonswift

  2. I Spy (3:45)

    met Moonswift en Jason Ninnis

  3. Faded Flowers (5:22)

    met Steven Wilson

  4. A Vision on the Green (2:44)
  5. Matryoshka, Muse of Misrule (1:51)
  6. Mirrors (8:23)
  7. Riverrun (2:49)

    met Steven Wilson

  8. Neurotic Zoo (3:28)

    met Moonswift en Jason Ninnis

  9. Kite (4:49)
  10. The Tower * (9:15)
  11. Magpie House * (3:12)
  12. The Memory Box * (7:10)
  13. Harlequin * (3:51)
  14. Lammas Meadow * (2:31)
  15. Quarter Circle * (5:00)
  16. Earth Inferno * (4:31)
  17. Untitled * (12:45)
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur: 39:01 (1:27:16)
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
3,5
Wat kan crewmember zijn soms toch handig zijn
Toen ik dit album voorbij zag komen in de toevoeglijst dacht ik gelijk 'mooie hoes'.
Mooie hoezen hebben me vaker bij mooie albums gebracht waar ik anders compleet aan voorbij gegaan zou zijn.
Mijn eerste actie was dan ook de myspace pagina op te zoeken en de 2 nummers die op dit album te vinden zijn smaken naar meer..... heel veel meer!


avatar van muziekobsessie
die 2 nummers zijn wel bizarre, klinkt wel origineel. ben benieuwd naar de rest

avatar van charlezzz
4,0
[reclame] de cd (met bonus cd) ligt 24 februari in de winkels, maar is nu al leverbaar via het label www.tonefloat.com [/reclame]

avatar van aERodynamIC
3,5
aERodynamIC schreef:
de 2 nummers die op dit album te vinden zijn smaken naar meer..... heel veel meer!

En dat moet uiteraard dan ook een vervolg krijgen.
Zodra het mijmerende The Butcher's Hook van start gaat weet ik het weer. Ja, deze muzikanten vond ik toen leuk klinken op myspace. Stom dat de cd daarna eigenlijk een beetje was blijven liggen maar dat is toch goed gekomen.
Tegelijkertijd hoor ik er ook wel die kenmerkende tinkelende folk in die b.v. een gezelschap als Espers laat horen en eigenlijk wel meer van dit soort bandjes.
Het is allemaal heel liefjes, wiegend en troostend maar echt nieuw is het ook niet en juist omdat deze muziek niet iets is wat ik elke dag op kan zetten is het ook een beetje oppassen dat het niet langzaam wegzakt in het grote lieflijke folkmoeras.
Maar let op: zo tegen het einde krijgt de bas iets dwingends en lijkt het alsof dat lieflijke diertje toch iets minder lieflijk is en best kan bijten.
I Spy is geen cover van de band Pulp. Op dit nummer treden de mannelijke vocalen de vrouwelijke bij die vervolgens om elkaar dwarrelen wat door de akoestische, tokkelende gitaar nog eens extra versterkt wordt. Het probleem met dit soort nummers is toch wel dat het allemaal best mooi klinkt maar tegelijkertijd ook wat schetsmatig.
Faded Flowers loopt ook niet over van de spanning (alhoewel het wel aparte, kleine wendingen in zich heeft) maar dat is ook niet nodig want de triestigheid en melancholie druipt er van af zonder klef te worden. De meerstemmige zang valt in dit nummer behoorlijk op want het geeft de triestigheid toch iets hoopvols mee.
Het deed me denken aan Elliott Smith.....
Redelijk onopgemerkt loopt het nummer over in A Vision on the Green. Een apart instrumentaal nummer dat onderhuids broeit en daardoor iets dreigends heeft. Behoorlijk donker.
Ook dt nummer gaat naadloos over in Matryoshka, Muse of Misrule waar de gitaren wild tokkelend op hun eigen manier een partijtje willen headbangen. Zo akoestisch als wat en toch wild. Er zullen er genoeg zijn die er de zenuwen van krijgen. Zelf kan ik er eerlijk gezegd ook niet zo veel mee.
Dan volgt het ruim 8 minuten durende, instrumentale Mirrors die alle eerdere lieflijkheid keihard van tafel veegt. Het is donker geworden en de sfeer is er niet bepaald vrolijk door. Piano, bas en drums gaan een subtiele strijd met elkaar aan en in de verte horen we soms wat vervormde zang dat meer als instrument dient.
Riverrun gaat weer terug naar het wat lichtere en dat werkt wel even prettig na die lange duistere minuten.
Neurotic Zoo warmt de boel nog verder op en het lijkt wel of we op een zomers Braziliaans feestje beland zijn maar dan nog wel met een geheel eigen twist a la Sand Snowman.
Ook dit nummer gaat langzaamaan over in het volgende: Kites waar de zomerse vrolijkheid al weer achterblijft en omgezet wordt in een verdrietig klinkend nummer met piano in de hoofdrol.

De mooie hoes trok me naar dit album toe maar in tegenstelling tot het verleden heeft het deze keer geen persoonlijke klassieker opgeleverd. Daarvoor vind ik het soms te lastig om mijn volledige aandacht er bij te kunnen houden. Dit gaat er ook niet eentje worden die ik nu eens vaak zal gaan opzetten helaas. Desalnietemin hoor ik wel de kwaliteit en dat wil ik zeker ook belonen.

avatar van dynamo d
3,5
aERodynamIC heeft dit album precies goed omschreven. Ik heb de versie met de 8 bonus tracks. De nummers met Steven Wilson vind ik het sterkste van Two Way Mirror. En ik kom ook tot 3,5 punten.

3,5
heb hier een promo van

4,0
Sand Snowman, de Ierse in Londen wonende muzikant komt met een prachtig derde album. De eerste twee waren zeer moeilijk te vinden, op mp 3 of minimaal verschijnende cd-s, totdat het Rotterdamse vinyl label Tonefloat zich over deze twee uitgaven ontfermde en ze vanzelfsprekend op vinyl uitbracht. Dit derde album werd zowel op vinyl als cd uitgebracht, redelijk uniek voor dit kwaliteitslabel. En de eerste cd-s hadden zowaar een bonus cd. Jammer genoeg heb ik deze niet in mijn bezit, maar wel de gewone cd, mooi verpakt in een kartonnen dubbel hoesje van vormgever Carl Glover. Op deze plaat krijgt Sand Snowman hulp van een aantal artiesten, waaronder bijvoorbeeld Moonshift en Steven Wilson. De muziek is geworteld in de prof-folk, met daarbij ook ambient. Op zich is het over het algemeen rustige muziek. De basis is vaak het klassieke aandoend gitaarspel van Sand Snowman, en daarover laag over laag met electronica of andere akoestische instrumenten. Er zitten prog elementen, maar ook psychedelische- en alles met de folk basis. Mede daardoor wordt het album op verschillende sites besproken, op progwereld, maar ook Evening of Light, specialist in de wat obscure ambient en neo folk muziek.
Vergelijkingen met andere artiesten zijn zeer divers, Progwereld noemt de volgende namen : 'Syd Barrett, John Cage, Can, Nick Drake, Faust, Mark Hollis, Neu!, Nico, Pink Floyd, Porcupine Tree, Roxy Music, Silver Apples en Scott Walker'. Dat is een heel verschillende groep qua muziek en zo is ook deze cd van Snow Sandman. Zeer verschillende muziek, maar toch een eenheid. Spannend, avontuurlijk, experimenteel, rustgevend, neo klassiek, alles zit er wel in. Voor de ware fijnproever zullen we maar zeggen.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:01 uur

geplaatst: vandaag om 21:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.