The Crickets - The "Chirping" Crickets (1957)

hoewel niet mijn persoonlijke favoriet, buddy is toch echt onmisbaar geweest voor de rock&roll in de laatste helft van de jaren '50. kan toch echt niet tippen aan chuck berry of bill haley
4,5 *

Lees ik dit goed?
Buddy Holly kan niet tippen aan Bill Haley???????????

imo

Heerlijk om naar Buddy Holly te luisteren, ook al is het (wel een beetje heel) ver voor mijn tijd, mijn pa heeft een aantal LP's en als ik daar ben mag ik graag 1tje van (de jammer genoeg veel te vroeg overleden) Buddy Holly opzetten...

Absoluut een goede rock 'n' roll artiest die wat je zegt helaas te vroeg is overleden. Buddy Holly staat helaas wel ver in de schaduw bij Elvis Presley, maargoed Buddy Holly adoreerde Elvis dan ook. De kracht van Buddy Holly is absoluut dat hij die geweldige nummers veelal zelf schreef in tegenstelling tot andere rock 'n' roll artiesten. Maar Buddy Holly kan naar mijn idee wel degelijk tippen aan Chuck Berry & Bill Haley.

4,0

Hoe kom jij aan de wijsheid dat Buddy Holly een fan was van Elvis? En dit album is natuurlijk een van de beste rock 'n roll albums die ooit zijn gemaakt.

interesse, denk ik
hij heeft wel gelijk

Ik wist niet dat er in de jaren 50 nog muziek werd gemaakt die ik nog zo leuk zou vinden. 4*

Dan wordt het de hoogste tijd om die gewèldige fifties eens echt te ontdekken, één van mijn favoriete decennia, achter de sixties en de seventies, maar mijlenver voor die overroepen eighties!
Hele leuke en fijne plaat van de vroeggestorven Holly, met tal van hoogtepunten en klassiekers!

Buddy Holly vind ik zeker weten een van de leukere artiesten uit het rock & roll-genre. Sowieso vele malen leuker dan bijvoorbeeld Elvis Presley. Elvis heeft volgens velen een geweldige stem. Nou heb ik helemaal niks met Elvis' stem, maar des te meer met Buddy's stem. Want wat heeft ie toch een geweldige stem!

Voordat Buddy Holly solo ging, zat hij nog bij een bandje, The Crickets. Deze band heeft voordat Buddy wegging nog een album uitgebracht: The "Chirping" Crickets. Dit album is een van de hoogtepunten van de jaren 50 rock & roll als je het mij vraagt, en staat vol met klassiekers. Beluister dit album voor het eerst en je zal nog een hoop herkennen.

Het begint wel meteen met het hoogtepunt van het album, Oh Boy! Een heerlijk energiek nummer, geweldig gezongen door Buddy. Luister toch naar die zang, hoe mooi! Goed gitaarspel, en leuke achtergrondzang voegen ook daadwerkelijk wat toe. Verder een heerlijke meezinger.

Not Fade Away is natuurlijk vooral bekend in de Stones-versie, vind het nummer grotendeels wat vervelend en saai.

Grotendeels staan er echter gewoon fijne nummers op. Een aantal ontzettend bekende. That'll Be The Day is natuurlijk een klassieker, en ook een geweldig nummer met die leuke gitaarintro. It's So Easy staat op een EP en is blijkbaar ook ooit als bonusnummer uitgebracht bij dit album, evenals de drie nummers ervoor. It's So Easy kent iedereen natuurlijk ook, ik geloof dat een cover ervan nog eens een grote hit is geweest, en dat het ook nog in een reclame heeft gezeten.

Verder staan er gewoon nog tal van nummers op die je lijkt te herkennen (een bekende melodie bijv.) maar waarbij je er niet precies de vinger op kan leggen waar je het van kent. Een feest van herkenning dus.

De ballads zijn prima aan te horen, mede dankzij de erg sterke zang. De achtergrondzang klinkt soms een beetje lullig, maar ach. De uptempo nummers zijn dan weer echt muziek om vrolijk van te worden. Het album klinkt wel ietwat gedateerd, maargoed, het is dan ook al meer dan 50 jaar oud, dus zo raar is dat niet. Ikzelf vind dat niet altijd een minpunt, en vaak heeft het wel z'n charme.

Al met al een prima plaat waarbij de upt-tempo nummers me wel iets beter liggen dan de ballads. Hoogtepunten: Oh Boy, That'll Be The Day, I'm Looking For Someone To Love, en Rock Me My Baby.

Vier verdiende sterren!

Is dit niet gewoon de beste rock n roll plaat aller tijden? In tegenstelling tot Elvis heb ik hier helemaal niet het idee naar een allegaartje van singles te luisteren. Stuk voor stuk heerlijke nummers aangevuld met 4 welkome bonustracks.

Jazzliefhebbers mogen het tegendeel beweren, voor mij is dit gewoon de jaren '50 op zijn best.

Beste plaat uit de jaren '50, tja, dan zou ik voor Frank Sinatra gaan, denk ik, maar als we binnen de rock 'n roll blijven, ken je "Little Richard - Here's Little Richard" al? Die vind ik ook heel goed, ik denk nog wel ietsje beter.

Bedankt voor de tip. Overigens ken ik veel te weinig van de '50 maar deze vind ik gewoon zo heerlijke recht-toe-recht-aan klinken. Sinatra had een prachtige stem maar kan me toch minder bekoren.

The Chirping Crickets door Buddy Holly en the Crickets, jaja dit kan ik wel waarderen. Ook al kun je hier wel wat op aan merken, want oef, deze klinkt muziek wel heel erg oubollig, maar tegelijkertijd ook oprecht. Bij het horen denk ik telkens 'Wat een gezelligheid, wat klinken die jaren '50 onbezorgd, relaxed hoor!'. Dit album bevat simpele geinige rock en roll deuntjes en veelal allemaal dan in hetzelfde swingende straatje.

Wel vraag ik hoe baanbrekend die Buddy Holly geweest is. Heb het album nou een paar keer gehoord maar er blijft op That'll Be The Day na, nauwelijks iets hangen. Zo opzienbarend vind ik het dus niet, wel leuk om naar te luisteren, dat dan weer wel. Is het niet dat Buddy's onfortuinlijke vliegtuigongeluk er niet voor gezorgd heeft dat ie postuum zo enorm gewaardeerd wordt of is dat wat te kort door de bocht?

(I'm looking for someone to love duurt volgens mijn stopwatch 1 minuut en 55 seconden.) Holly is pas rock 'n' roll gaan spelen, nadat hij Elvis in Lubbock, Texas in de zomer van '55 heeft zien optreden. Voorheen maakte hij C&W muziek. Als je zijn versie kent van Reddy Teddy, weet je, dat Buddy niet echt kon rocken. Het is bij hem toch meer de roll zal ik maar zeggen.

Een krappe vier sterren. De eerste zes á zeven nummers zijn van hoog niveau maar daarna zakt het plaatje helaas wat in.

Ondanks alle lovende berichten hierboven en de ook niet slechte score van 3,88 heeft dit album maar één week in de UK album chart gestaan (op 13 april 1958).
Vreemde jongens die Engelsen. Dit is best wel een fijn album namelijk. Maar de musicalkrakers van die tijd waren in de UK veel populairder net als Frank Sinatra en Elvis. De chart telde op dat moment ook nog maar 5 albums dus dat was dringen geblazen.
Net als Arrie genieten de up tempo nummers bij mij de voorkeur.
3,5*

Al deze liedjes staan ook, hetzij niet in de goede volgorde, op de dubbele verzamelaar The Crickets - The Crickets Story (2017) - MusicMeter.nl