Cdatakill - The Cursed Species (2004)

Ik zie dat tov me al voor is met stemmen. Komt vooral omdat dit album me steeds weer ontglipt. Heb het al geruime tijd, maar telkens als ik het opzet kom ik ongemerkt weer op het einde uit, en realiseer ik me dat het album afgelopen is. Maar wetende dat dit een Cdatakill album is (maw, wordt pas goed wanneer je je er echt voor neerzet) geef ik het z'n kans.

"Exorcise The Demons" is een wat mindere intro. Nogal sloop ritme met flauwe samples. Opvallend braaf voor een Cdatakill track. "Hymn Of The Siamese" is een stuk beter. Lekker lange intro, het nummer barst pas los als na een goeie minuut de pannen en potten bovengehaald worden. Plots duikt een knappe melodie op en bekruipt me dat Cdatakill gevoel weer. Lekkere sfeervolle track. "Swarm Of Vicious Angels" begint prachtig. Heerlijke melodie, die daarna stilletjes verdrongen wordt door ritmische ratels. Veel variatie in deze track, alleen hadden de melodieën die volgen toch iets boeiender gemogen. Qua ritmiek zit het goed, de rest laat wat te wensen over. 'How To Kill..." is een lekker rustig kabbelend trackje. Aardig melodietje met dito ritmes. Niks radicaals of vernieuwend, wel leuk. "Eve Ill" is een stuk venijniger. Echt lekkere ritmes, coole samples en een leuk melodietje als basis. Ratelt, springt en hobbelt heerlijk deze track.

"Reclamation Song" is weer een stukje matiger, beetje jammer voor zo'n lange track. Beide de ritmes en de melodieën komen hier niet tot hun recht. Een constant gevecht tussen beiden waar niemand als winnaar uitkomt, zo ook de luisteraar niet. "Walking Uphill Into Hell" is wat leuker, vooral omdat er wat geinige samples in verwrongen zitten. Ritmisch is het zeker boeiend genoeg, maar de samples zijn wat aan de flauwe kant. Het klinkt allemaal nogal expressieloos. "Graceless" blijft een beetje op hetzelfde niveau voorkabbelen, pas bij "Predatory Behavior" wordt het weer echt goed. Weer wat donkerder (waar Cdatakill toch vooral in uitblinkt). Slepende ritmes, mooie waves en wat distorted basses. "A Death Worth Re-Living" sluit het album af. Soundscape trackje, lekker sfeervol, met eerie geluiden, jammer dat veel van dit soort sfeer wat ontbreekt op het album.

Zelfs na eens rustig neer te zitten weet dit album mij niet geheel te overtuigen. Er zitten zeker leuke stukken in, en veel boeiende dingen, maar het komt er niet helemaal uit, en het geheel doet bij momenten wat flauw aan. 3*, meer kan ik er jammer genoeg niet aan kwijt. Een stuk minder dan z'n ander werk, al is het op zich wel leuk dat elk album weer anders klinkt dan het vorige. Volgende keer beter dan maar ?