Chris Isaak - Mr. Lucky (2009)

Hee, een nieuwe Chris Isaak. 7 jaar geleden alweer was zijn laatste album. Duetten met Yearwood en Branch, daar ben ik minder blij mee. Benieuwd of dit album wat is. Zijn voorganger (Always Got Tonight) kon me amper bekoren..

Kijk aan....... Ben benieuwd of dit iets gaat worden........

Hij is ondertussen gelekt, het begin klinkt in ieder geval al goed.

Ben deze nu voor het eerst aan het beluisteren en het klinkt echt heel erg veelbelovend zeg. Kom er later nog op terug

Wat een heerlijk verfrissend album. Er valt van alles over te zeggen, bijvoorbeeld een zeer geslaagde heropname van Breaking Apart, een mooie voorkant, een vertrouwde sound, maar wat pas echt opvalt is de gedrevenheid en passie die er vanaf straalt.

Opener Cheater's Town is vintage Isaak, maar zelden met meer bezieling horen zingen. Diezelfde bezieling hoor je ook terug in het gevoelige We Let Her Down en het nostalgische Summer Holiday. En luister maar eens naar Big Wide Wonderful World, wow! Wat een kracht en, nou ja, eigenlijk, soul.

Het is een lange pauze geweest tussen dit album en zijn vorige reguliere studio album (zijn kerstalbum niet meegeteld, overigens, schaf die aan als je 'em nog niet had 'You gotta be good', ge-wel-dig), maar deze rustpauze is zeer waardevol gebleken. Chris klinkt meer gedreven dan ooit. Super.

Mooi gesproken, heb daar weinig aan toe te voegen behalve dat de 2 duetten me erg meegevallen zijn. Vooral het duet met Trisha Yearwood is prachtig, hun stemmen passen erg mooi bij elkaar. Het andere duet met Michelle Branch is niet zo opvallend, je hoort haar meer op de achtergrond, dus van een echte duet vind ik hier geen sprake. Voor mij blijft het nummer Cheater's Town het absolute prijsnummer, Chris Isaak ten voeten uit en misschien wel een van zijn mooiste ooit.

Opvallend dat dit album zo weinig aandacht krijgt, terwijl zijn vorige platen toch redelijk succesvol waren. Deze doet zeker niet onder voor het eerdere werk van hem, sterker nog; het is naar mijn mening een van zijn betere platen.

Deze plaat heeft helemaal geen airplay en ik heb hem nog nergens in de winkel zien liggen. Dit is qua verkoopcijfers veruit de minste plaat van Chris Isaak. Deze plaat vorige week in Spanje gehoord, waar ze hem wel hebben opgepikt. We Let Her Down draaien s.v.p.

Het enige wat ik gezien heb is een 'recensie' in de veronicagids een paar weken geleden. Idd verder totaal geen aandacht. Toch wel vreemd voor een artiest die al bijna 25 jaar bezig is en een gevestigde naam heeft. Beetje zelfde verhaal als destijds bij het album San Francisco Days uit 1993, is maar slechts 1 single een klein hitje geweest (Can't Do a Thing) en voor de rest kreeg ook dat album weinig aandacht, terwijl ik dat persoonlijk nog steeds zijn beste vind. Nu ja, de mensen die hem waarderen weten vast wel de weg te vinden naar dit prima album

Nou ik zag hem gewoon in de winkel liggen en heb hem gekocht. En hij is mooi !

Blij verrast met dit nieuw Chris Isaak album.
Verdient de volle aandacht. Prachtig die snik in de stem van Chris.
Deze zal straks zeker in mijn nieuwe rotatielijst komen.

Chris na Forever Blue & Baja Sessions ietwat uit het oog/oor verloren, gezien de postieve reakties toch maar eens achter dit album aan gaan.

Veel verwachtte ik niet van dit album. Chris Isaak leek me vergane glorie: een man die op z'n oude dag nog eens zijn kunstjes opvoert voor enkele fans, sommige inmiddels intimi, die hem nooit ofte nimmer zullen laten vallen. Maar kijk, Mr. Lucky is zowaar een geslaagde cd, wat minder zwaarmoedig dan ik van hem gewend ben, wat meer gesetteld, maar in compositorisch opzicht bepaald geen misser. Echte hoogtepunten zijn schaars - (1), (3) en (12) komen nog het meest in de buurt – maar dieptepunten blijven uit, al scheert hij in (4) rakelings langs de afgrond. Het souluitstapje (14) is een heerlijke apotheose.

Niet het niveau van Silvertone of Forever blue maar toch.......een alleraardigst album.

Kringloopaankoop voor 1 hele euro.Lekkere relaxte plaat van Isaak.De snik in zijn stem is zijn handelsmerk en de songs zijn smaakvol aangekleed.Ik ben niet zo erg thuis in het werk van de beste man.Ik ken zijn hits,maar complete albums heb ik nooit eerder beluisterd/aangeschaft.Dit album maakt me wel nieuwsgierig om daar mee te gaan beginnen.4 sterren voor deze relaxte zomerse plaat.

Fijn album waar uptempo wordt afgewisseld met rustige nummers. Al een tijdje niet meer naar Chris geluisterd. Ga deze week zijn gehele collectie eens door.

Het plaatje begint redelijk veelbelovend, Cheater's Town is een fraai nummer, stemmig van aard en kent een lekker meanderend ritme. We Let Her Down is een prima opvolger, het ligt een beetje in de lijn van de vorige song, subtiel gitaarwerk en sterke lyrics maken de song af. You Don't Cry Like I Do gaat er ook nog wel in maar hierna is de koek op. De bakvis nummers met Trisha Yearwood en Michelle Branch zijn mierzoet en niet aan mij besteed en de overige songs waar het country element vaak de boventoon voert maakt de plaat gezapig en stroperig. Ook dit plaatje wordt nergens echt slecht, Isaak weet vaak net de valkuilen te omzeilen waardoor het songmateriaal aan de goede kant van de streep blijft, een topper is het echter zeker niet. Voor het nodige vuur en wat spannender nummers grijp je al snel terug naar ouder materiaal van de beste man. Niemand zal zich echter flink irriteren als dit album op de achtergrond zijn rondjes draait.

Een kleine herwaardering van mijn kant, sterker nog, Mr. Lucky is gaan groeien met de jaren. Niet dat het een plaat betreft die grote geheimen in zich draagt, maar op de een of andere manier wilde het album nooit echt bij mij in het pulletje vallen. Nu is dat meer het geval. In mijn vorige bericht had ik het over een gebrek aan vuur maar als ik Mr. Lonely Man aan mij voorbij hoor trekken waarbij Chris zijn scheur opentrekt moet ik mijn woorden opeten. Het swingende Big Wide Wonderful World is rijkelijk gearrangeerd. Het gitaarspel van Summer Holiday doet mijmeren naar Baja Sessions. Kortom, na Forever Blue (uit 95') was de rek er wel uit, maar vormt Mr. Lucky wat mij betreft een korte opleving in het oeuvre van Chris.