Het kan natuurlijk aan mijn beperkte kennis hiervan liggen, maar jazz in de tweede helft van de seventies leek toch smoel verloren te hebben. "Als het disco is dat jullie willen, zijn wij pleite!" Steve Reid bleef gelukkig plakken en zorgde voor de hippe, funky sound waar deze periode om vroeg, zonder het genre te verloochenen. Met nieuw materiaal als een electronische orgel en een fender bass creëerde hij met zijn Brotherhood eigentijdse én eigenzinnige composities. Op een beheerste manier komt alles langzaamaan los en gaat het heerlijk sputteren en grooven. Al de muzikanten kennen de weg en gaan er op hun eigen manier naartoe. Chemie from outta space! Supernova!