Dit is toch een ep? Hier staat het in de lijst verkeerd ingedeeld, maar als je er even verder klikt staat er toch (drie keer) 12", en hier staat ook vermelding ep...
Noise rock is een genre waar ik altijd , omdat ik altijd veronderstel dat het toch vooral neerkomt op een aaneenschakelig van herrie, eventueel afgewisseld met wat 'adempauzes' voor de dynamiek.
Toch kan ik een band als The Jezus Lizard redelijk waarderen voor wat we zijn; een originele, nietsonziende band die klinkt alsof er een vuilcontainer door een trappenhuis wordt gedauwd. Maar het begon met Scratch Acid, de oefenruimte voor heilige hagedissen David Yow en David Wm. Sims.
Van harte aan te raden voor liefhebbers van The Birthday Party en Big Black. Verder hoor ik overeenkomsten met hoe John Lydon destijds zong ik PiL, momenten die doen denken The Gun Club (maar dan met minder respect voor rootsmuziek). Ik hoor wat van de psychopunk van Claw Boys Claw (die deze plaat wellicht wel kenden) en Pixies (al waren die compacter).
Greatest Gift, Owner's Lament, She Said, Mess, Lay Screaming zijn allemaal ijzersterke uiteenlopende noise-experimenten.