Ik heb dus iets zwaar aan de hand met American Music Club én hun leadzanger Mark Eitzel
Toen ik zeventien was en in onze lokale bib ronddrentelde - zag ik daar een cd in de bakken liggen, die me zwaar aantrok. Die cd was
Mercury van American Music Club .
De titels op die cd waren ook zo verdomd pakkend:
The Hopes and dreams of Heaven's 10.000 Whores ,
What Godzilla Said To God When His Name Wasn't Found in The Book of Life ,
Dallas, Airports, Bodybags , ...
Enfin, dus meegenomen - en meteen thuis beluisterd. Als ik het moet samenvatten in één zin: American Music Club is pure melancholie in muziek gevat. Maar niemand vroeg mij dit samen te vatten in één zin
Korte tijd daarna kwam ik in het bezit van Mark Eitzel's soloalbum
West - één van favoriete schijfjes
ever - bloemen zijn mooi, maar verwelkte bloemen kunnen soms nog mooier zijn
Mijn live-concerten kun je tellen op de beide handen van een timmerman (die twee vingers verloor aan de werkbank
), maar Eitzel in '01 bezig zien dat was toch iets écht, écht speciaal.
En op "Mercury" van American Music Club staan een paar van de mooiste nummers die ik ken (als je wil - wil ik er wel een paar doorsturen via MSM).
Daarom ben ik ontzettend blij - dat ik een nieuw album van American Music Club mag verwelkomen
Héél blij