Lotus Plaza - The Floodlight Collective (2009)
mijn stem
25 stemmen
Verenigde Staten
Rock
Label: Kranky
-
Red Oak Way (4:12)
-
Quicksand (5:09)
-
These Years (2:54)
-
Different Mirrors (4:07)
-
Whiteout (4:14)
-
What Grows? (2:56)
-
Sunday Night (4:55)
-
Antoine (7:22)
-
The Floodlight Collective (4:36)
-
A Threaded Needle (4:29)
0
geplaatst: 1 april 2009, 00:00 uur
Op de luisterpaal. Boeit mij vanaf de eerste tonen, moooie dromerige zang met de nodige dosis galm en effecten. Echt mooie psychidelische indierock zoals ze dat in Amerika zo geniaal kunnen maken, denk aan Deerhunter, Atlas Sound en Panda Bear. Deze past denk ik prima in dat rijtje thuis.
0
geplaatst: 1 april 2009, 00:21 uur
Die vergelijkingen met Deerhunter en Atlas Sound zijn niet zo verwonderlijk, want de maker van dit muzikale werkje is Lockett Pundt, gitarist van datzelfde Deerhunter en Atlas Sound is het side-project van de zanger van die band.
Mooie psychedelische wegdroommuziek vind ik dit, al haalt het niet het niveau van Microcastle voorlopig.
Mooie psychedelische wegdroommuziek vind ik dit, al haalt het niet het niveau van Microcastle voorlopig.
0
geplaatst: 1 april 2009, 17:32 uur
Haha ja ik las het net. Gisteravond maar gelijk op de iPod geparkeerd en niet veel tijd besteed om me er in te verdiepen. Ik kreeg wel gelijk weer zin om Deerhunter te luisteren, die Amerikanen kunnen echt van die lekkere herrie maken.
Dit album is iets minder ruig, wat liever, en de zang is nóg vager dan bij de 'andere' bandjes. Whiteout heeft echt een geweldige melodie, heerlijk dromerig en vaag. Sunday Night heeft dan iets meer pit, en dat maakt t wel een van de beste nummers van het album. Ja, er wordt ontzettend vals gezongen, maar nee, dat maakt inderdaad niet uit. In zijn geheel is dit echt een geweldige plaat voor een dag als vandaag.
Ik hou hem voorlopig op 4*, ook omdat mensen die deze muziek (durven te) maken een complimentje verdienen, enkele fragmenten zijn gewoon een puur genot om te luisteren.
Dit album is iets minder ruig, wat liever, en de zang is nóg vager dan bij de 'andere' bandjes. Whiteout heeft echt een geweldige melodie, heerlijk dromerig en vaag. Sunday Night heeft dan iets meer pit, en dat maakt t wel een van de beste nummers van het album. Ja, er wordt ontzettend vals gezongen, maar nee, dat maakt inderdaad niet uit. In zijn geheel is dit echt een geweldige plaat voor een dag als vandaag.
Ik hou hem voorlopig op 4*, ook omdat mensen die deze muziek (durven te) maken een complimentje verdienen, enkele fragmenten zijn gewoon een puur genot om te luisteren.
0
geplaatst: 15 oktober 2009, 23:16 uur
Lekker album, heten nestelt zich rustig in je hoofd en je blijft het luisteren. Eindlijst-waardig
0
DjFrankie (moderator)
geplaatst: 28 januari 2012, 13:56 uur
Beetje te soft en te braaf allemaal, blijft ook niet hangen.
0
geplaatst: 2 februari 2020, 16:42 uur
En na 8 jaar weer eens een berichtje bij dit album. Volgens spotify iets voorde liefhebbers van Young Prisms en daar behoor ik zeker toe.
Inderdaad een album wat in mijn straatje past. Indierock met een sterke shoegaze saus overgoten. In tegenstelling tot anderen hierboven vind ik alleen Sunday Night wat tegenvallen. Het past niet helemaal bij de rest van de songs die wat dromerig van karakter zijn.
Inderdaad een album wat in mijn straatje past. Indierock met een sterke shoegaze saus overgoten. In tegenstelling tot anderen hierboven vind ik alleen Sunday Night wat tegenvallen. Het past niet helemaal bij de rest van de songs die wat dromerig van karakter zijn.
* denotes required fields.
* denotes required fields.