Dit album heeft alles wat ik wil horen van Bad Religion: snelle korte nummers, langzamere krachtige meezingers, intellectuele teksten, veel afwisseling en toch de duidelijk hoorbare punk kern waar Bad Religion ooit mee is begonnen. Zelf heb ik Bad Religion leren kennen toen The Empire Strikes First (2004) net uit was dus de band had tegen die tijd al de legendarische status opgebouwd en ik ben niet opgegroeid met hun ouder werk.
Met dat in gedachte heb ik in korte tijd veel van hun werk gehoord en ik merkte al snel dat mijn favoriete nummers vaak verspreid waren over al hun albums, behalve bij The Process of Belief, waar van ik praktisch ieder nummer gaaf vond. Niet alle nummers zijn uiteraard even sterk, maar van de 14 tracks kan ik er geen enkele slechte tussen uit halen. Ieder nummer heeft wel iets te bieden en bleef al snel in mijn hoofd hangen na een paar luister beurten.
Uiteraard zijn er albums als "Suffer" en "Against the Grain" die mogelijk in een gunstigere periode zijn uitgebracht en naarmate de jaren verstreken bij veel punk fans van vandaag als classics zijn bijgebleven. Niks tegen deze albums, ik vind het zelf meesterwerken in het genre, maar ik denk dat dit album hoger had gescoord als deze 10 jaar eerder was uitgebracht. Bad Religion is een van de belangrijkste bands voor moderne punk muziek, en dit album liet ons weten dat ze nog steeds de meesters in hun vak waren in 2002.
Favoriete tracks:
- Supersonic
- Materialist
- Sorrow
"The Process of Belief is an elixir when you're weak. I must confess at times I indulge it on the sneak, but generally my outlook's not so bleak."