menu

Mogwai - Mogwai (1999)

Alternatieve titel: Mogwai [EP 2]

mijn stem
4,06 (50)
50 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Chemikal Underground

  1. Stanley Kubrick (4:17)
  2. Christmas Song (3:24)
  3. Burn Girl Prom Queen (8:31)
  4. Rage: Man (5:08)
  5. Rollerball * (3:45)
  6. Small Children in the Background * (6:49)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 21:20 (31:54)
zoeken in:
avatar van herman
4,0
Ik heb deze EPs los (de laatste 2 nummers staan ook op een Ep met een licht van de albumversie afwijkende versie van X-Mas Steps). De eerste 4 nummers zijn meer sfeervol en bedeesd. Het laatste nummer, Small Children In The Background, is meer old school Mogwai met de vertrouwde geluidsexplosies. Een van hun beste nummers imo.

avatar van jurado
4,5
Ik heb weer een andere versie..bij mij heet hij Stanley Kubrick en gaat de tracklist niet verder dan nummer 3 .
Kant 1 moet op 33 toeren en kant 2 op 45 toeren afgespeeld worden.

avatar van itchy
4,0
Ik heb deze EP als de "EP+6" uitvoering, met Xmas Steps en de drie nummers van de 4 Satin EP (Superheroes of BMX, Now You're Taken en Stereodee) aan de trackslist toegevoegd, alsmede de video van Stanley Kubrick.
Verwarrend, al die versies...

avatar van The Scientist
4,0
itchy schreef:
Ik heb deze EP als de "EP+6" uitvoering, met Xmas Steps en de drie nummers van de 4 Satin EP (Superheroes of BMX, Now You're Taken en Stereodee) aan de trackslist toegevoegd, alsmede de video van Stanley Kubrick.
Verwarrend, al die versies...


Die heb ik ook... en die Xmas Steps is van No Education = No Future (Fuck the Curfew) net als de 2 nummers erna.

avatar van jurado
4,5
Vandaag weer eens gedraaid ..wow..dit is wel het beste wat Mogwai geproduceerd heeft.
Absolute hoogtepunten zijn Stanley K. en Burn Girl..

Lukk0
Een hele tijd geleden al heb ik in het 'Ga dat album eens reviewen'-topic de opdracht gekregen om eens een stukje te schrijven bij deze EP. Nu ben ik over het algemeen een groot liefhebber van post-rock, maar bij Mogwai heb ik zo af en toe toch nog mijn twijfels. Om een mij niet duidelijke reden heb ik er altijd een beetje moeite mee, zeker als het langer dan een half uur duurt. Bij deze EP zal dat gelukkig niet het geval zijn. Hij duurt maar een ruime twintig minuten zonder de bonusnummers, precies lang genoeg om hem tussendoor even aan te kunnen zetten.

De EP opent met Stanley Kubrick, een nummer dat voor post-rock begrippen erg kort is. Het ligt wel zwaar op de maag, vooral door de wat scherpe randjes die er zo af en toe door doorweven zijn. Verder is het eigenlijk een typisch post-rock nummer, traag, zwaar en wars van geluid dat niet strikt noodzakelijk is.
Christmas Song is mij dan veel te luchtig, ik houd meer van de zware post-rock die door GY!BE gespeeld wordt of de triestere sound van bijvoorbeeld Stars of the Lid. Ik vind dat de kracht van dit soort muziek ligt in de emotie die overgedragen wordt via die trage opbouw, om dan wel uiteen te kunnen spatten, maar als het begin van het nummer al zo open is dan houdt het voor mij al snel op.
Gelukkig doet Burn Girl Prom Queen wel zo'n beetje alles goed. Hij begint precies zoals ik het graag wil, zo goed als stil dus en gooit er steeds een klein stukje bovenop om dan voordat het naar zo'n befaamde climax zou gaan het nummer af te bouwen en de laatste vier minuten rustig uit te spelen. Ik vind het altijd weer mooi als een artiest iets opbouwt en wanneer je dan een climax verwacht, je teleur stelt en lekker eigenwijs het nummer klein houdt. Ook dit nummer heeft wel iets van die luchtigheid waar ik al eerder over schreef, vooral door die achtergrond waar de gitaar en drums zich op bewegen. Hier stoort het me door de manier van opbouwen veel minder en dus vind ik dit eigenlijk wel een erg sterk nummer.
Met Rage: Man zijn we dan alweer bij het laatste nummer van deze EP aangekomen en hier komt eindelijk dat onderdeel van de post-rock naar voren dat ik zo goed kan waarderen: harde, gruizige gitaren met een sterke melodie er onder. Uiteraard zeer sterk gecomponeerd en uitgevoerd door deze pioniers kan dit wel de climax van deze EP genoemd worden. Heerlijk als afsluiter.

Al met al kan ik zeggen dat ik op zijn tijd zeker van deze EP kan genieten. Het is me zeker in eerste instantie net iets te luchtig, maar vanaf Burn Girl Prom Queen schiet het niveau toch omhoog en weten de mannen het toch nog een goede EP te maken. Van mij vier sterren, omdat de eerste twee nummer weliswaar niet slecht zijn, maar ook niet geweldig.

avatar van kobe bryant fan
4,0
Deze heerlijke EP, doet me denken aan het kijken naar de vallende zon.
Hij zakt lager en lager en het wordt al wat donkerder, maar we willen toch nog van die laatste zonnestraaltjes genieten. 4 sterren.

avatar van jurado
4,5
Stanley Kubrick, wat mij betreft de beste track van deze heren. Zwaar genieten.

5,0
Zoveel mooie platen en 12's gemaakt deze jongens, mss is dit wel hun mooiste, hoewel de 1e ep 4 Satin mij het dierbaarst is want toen leerde ik ze kennen. Zelden een band gehoord (misschien Tarentel) die zoveel melancholie kan afwisselen met prachtige noise.
en de vele concerten die ik gezien heb, magisch.

Wat John Peel ooit schreef over the Fall "always different always the same" geldt ook wel een beetje voor Mogwai, herkenbaar maar altijd een twist

Gast
geplaatst: vandaag om 21:29 uur

geplaatst: vandaag om 21:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.