Spiritualized - Live at Royal Albert Hall (1998)

ongelofelijk dat hier geen berichten zijn geplaatst en al helemaal het lage gemiddelde... Dit album zou zeker thuis horen in een top 10 beste live albums aller tijden... De energie en de betoverende melodiën die hier live zijn vastgelegd is ongelofelijk...Luister deze plaat en hoor waarom deze band voor in ieder geval een kort moment 1 van de beste bands in de wereld was...
Voor elke Spiritualized liefhebber zeker een must-have als je het mij vraagt..... ! (en al helemaal voor het bedrag waarvoor ik hem heb aangeschaft, 8 euro voor een dubbele plaat is niet veel natuurlijk)

ah ja idd, dit is erg meesterlijk en groots en meeslepend. de versie van electric mainline is om je vingers bij af te likken.

Check dan ook de live EP Fucked Up Inside van Spiritualized.

idd, ben ook erg blij dat ik die heb, is erg moeilijk te krijgen en heeft een van de mooiste hoezen ever.

Electricity hier is rock & roll op z'n best!

best

live

album

ever

wat een overdrijving

maar... oh so true

het drieluik

come together

i think i'm in love

cop shoot cop

35 minuutjes puur genieten!!

Spiritualized, als je de band niet kent, de naam zegt het precies; ze zijn beinvloed door de spirit, dan wel van hoger af, dan wel van natuurlijke, biologische oorsprong, dan wel van chemische makelei. Maar onder invloed zijn ze en daarin nemen ze je mee op kleurige, klinkende trips met al hun ups en downs. En dat klinkt nu eenmaal het beste als je dat Live doet.

In de intro wordt een mistig geluidsgordijn opgetrokken, waardoor je je afvraagt waar het heengaat. Dan neemt een prachtige klank je mee omhoog, het rookgordijn trekt op en the Lord shines a light op de gevoelige ziel van Spiritualized. Ineens voel je wat er gaat gebeuren; een lang uitgesponnen trip vol rock, soul, spirits, drugs en mistroostigheid.
Dit wordt direct doorgetrokken naar Electric Mainline dat je verder meeneemt met een nummer vol van geluid verstrekt door een blazersectie en een hypnotiserend melodielijntje dat zich steeds sneller herhaalt, steeds verder gestuwd door de drum, de blazers. Even is het net of de climax van A day in the life hier live wordt gedaan. Maar het is meer een orgasme, en daarna, scheurt Electricity vol bravoure open voordat je kan wegdommelen in een zoete slaap.
Dan volgt Home of the Brave, de bravoure is wat minder, het wordt wat intiemer, maar treurig wordt het niet, de gitaar blijft stuwen. We gaan niet bij de pakken neerzitten, we nemen ons ontbijt (sometimes right off of a mirror, sometime right out of the bottle) en dan pakken we de bravoure weer terug. Het lijkt overigens wel of het ontbijt hier de overhand neemt, The Individual neemt ons mee en we zakken weer weg in een geluidstrip, maar een heerlijke, uitgesponnen, warme.
Maar na de trip komt de kater. We zien in dat we toch erg afhankelijk zijn van onze Medication. En zoals vaak, je belooft jezelf beterschap en tegelijkertijd hoor je het jezelf ook al zeggen dat het ook wel lekker was. ‘Makes me feel so good, leaves me fucked up inside’. Jezus, walk with me and vergeef me, we weten dat we niet sterk genoeg zijn. We blijven hier, de rest, take good care of it. Dat is het.
No God, Only Religion bevestigt het ons, de instrumentale, uitgesponnen trip is het. In Broken Heart leggen we onze hartezeer open, maar het levert een verdomd gevoelig nummer op. Come Together neemt ons verder als een Grieks drama, uitgesponnen in een epische soulversie inclusief kerkkoor.
En met dat koor, neemt Spiritualized ons mee naar het hoogtepunt van het album met het drieluik ‘I Think I’m in love’, ‘Cop Shoot Cop’ en ;Oh Happy Day’. Laat je meenemen, van de hel naar de hemel, van de stilte naar de herrie, van ongeluk naar puur geluk.
Daar zou ik ook een minuut applaus achter plakken.