Heel mooi hoe op dit album minimal synth wordt gecombineerd met akoestische gitaar. Dan weer is het vnl. synth, dan weer een combi en dan weer vnl. akoestische gitaar. De nummers zijn zwaarmoedig, maar fris door de originaliteit die ze uitstralen. Fitzgerald is ook een dichter die zijn teksten soms als het ware opleest op de muziek, denk hierbij aan Anne Clark. Alleen doet hij niet alleen dat, maar hij zingt ook, waardoor het minder eentonig wordt dan genoemde dame. Zo ook is de muziek afwisselender dan Anne Clark.
Niet geheel verbazingwekkend dat beide zijn begonnen op het zelfde label Red Flame. Fitzgerald heeft ook een aandeel in keyboards op The Sitting Room. Bij de akoestische nummers met zang moet ik soms aan Bowie denken, zeer positief gegeven.
Ongelofelijk dat er op dit album nog niet is gestemd (zelf stem ik helemaal niet), want het is er toch eentje die velen enorm zullen waarderen. Dit is een echte aanrader!
Deze meneer heeft nog 4 albums die (op dit moment) niet op mume staan. Ik ken daarvan 'Drifting Towards Violence', een album waarop het akoestische werk meer naar voren komt.