Naar aanleiding van de Monster Music EP had ik deze al een tijdje liggen. Niet echt wat ik verwachte bij het luisteren van die EP, maar valt toch niet slecht uit. Fasion Victims is heel wat rustiger dan z'n voorganger, en laat de industrial ook steeds meer achter zich liggen. Downtempo en IDM invloeden nemen bij momenten de overhand.
In de opener wordt zelfs met lichte dnb elementen gespeeld. "Refuse" is een zeer kalm nummertje, dat stroomt op lichte waves en opgelicht wordt door enkele distorted samples en wat stevigere basses. Ook "Kelvin" gaat diezelfde richting uit, maar schuwt de dist en houdt het bij duidelijkere ritmes. Zeer mooi en relaxt nummertje. De titletrack is weer net wat steviger. Donkerdere tonen en wat hardere basses vormen het begin, waar na een tijdje weer enkele slome waves ondergegooid worden. Leuke track, al is het voor een titletrack toch net iets te mager. "I Owe You" is een wat experimenteler trackje. Vage voice samples en wat complexere ritmes en een minimalistisch melodietje. Toppertje. "Redline Version" begint met een nogal vreemde, Indiaans klinkende sample. Wat volgt is een wat harder maar minder gepolijst nummer. Degelijk, maar ben er toch niet zo wild van. Vloekt een beetje met de andere tracks op dit album.
"The Voice Collapse" neemt weer wat gas terug, maar heeft wel stevig wat gedistorte hihats en ander treblegevoel gedoe. Creëert wel een leuke sissende en sleperige sound, afgewerkt met een zeer subtiel, maar wel zeer mooi achtergrondwaveje. Topper van het album dit. "Philistine" houdt het weer een stuk cleaner. Licht ritme over wavejes en een simpel melodietje. Aangenaam wegzaknummertje. "Unbranded" is weer net iets onconventioneler, met spaarse basses die opduiken voor een prachtig melodietje. Laten wordt het ritme vervolledigt tot een dnb achtig geheel, en wordt het nummer nog voorzien van een semi voicesample/wave. Lekkere track ook. "Tonystark" heeft wat weg van een End nummer. Klinkt wat plenserig (je weet wel, het geluid dat waterdruppels maken) en wordt wat verder bijgestaan door een zeer mysterieuze wave (zo zou Loch Ness kunnen klinken). Maakt ook van deze track weer een zeer verdienstelijke toevoeging aan het album. "Crazyeye" sluit het geheel af met wat stevigere tonen. Goeie track, alleen het nogal lege stuk in het midden weet mij niet echt te boeien. Gelukkig duurt het niet al te lang, en is de rest van het nummer wel van hoge kwaliteit, zodat ik er niet echt over kan vallen.
Al bij al dus een wat rustiger album, dat het moet stellen zonder echte toppers, wel wel (bijna, afgezien van Redline Version) constant kwalitatieve tracks weet te bieden, en ook gevarieerd genoeg is. Kleine 4* voor deze.