God Help the Girl - God Help the Girl (2009)

Even enkele dingen rechtzetten...

Het is zo dat ik Nadat ze hun ziel aan de duivel verkochten, afhaakte, niet Doordat.

De duivel is in dit geval Rough Trade, dus eigenlijk valt het nog wel mee, want dat is ook nog een redelijk alternatief label.

Jonathan David en Legal Man zijn nog absoluut B&S oude stijl en ook nog gewoon op Jeepster uitgebracht en dus ook absoluut geweldig. (Wat er bij Rough Trade vooral veranderde, was dat de singles ook al op de albums stonden, niet zo zeer dat er 3 ipv 4 nummers op een EP stonden.)

Toch is er daarna méér veranderd dan alleen het label. Het geluid was anders, Isobel zat er niet meer bij, de groep was opeens zichtbaar in de media. Waardoor het precies fout is gelopen, kan ik niet precies uitleggen, maar ik vond er vanaf DCW gewoon geen zak meer aan.

Dat kan en mag uiteraard en het verhaal is zo ook een stuk genuanceerder, maar ik vind de laatste Jeepsterplaat dan weer de zwakste uit de hele reeks, maar is de verandering van het geluid niet meer te danken aan het vertrek van Stuart David?

Zou kunnen, maar Isobel werd ook zeker node gemist.
Het aandeel dat Stuart David had, is wellicht wat moeilijker te bepalen.

Het gaat om God Help The Girl en de fantastische Catherine die de meeste leadvocals doet en niet hoe het B&S is vergaan na de andere Stuart is weggegaan.
Het mooiste nummer van 2009 is ongetwijfeld Come Monday Night (de clip is ook prachtig opgebouwd). live vond ik het sensationeel, het andere topnummer van de plaat is perfection as a hipster, grandioos samenspel tussen Stuart en de Girls.
Ja zoet, so what, draai daarna gewoon Rid of Me en dak kan je er weer tegen.
Top plaat, ook live bij Crossing Border was ik zeer onder de indruk van de loepzuivere zang en het zijn gewoon schatjes om te zien.
Wat een mooi leven kan het zijn deze lp + ook nog de prachtige Stills 10"

Zoeter dan Belle & Sebastian gaat niet lukken, vermoedde ik tot voor kort. Maar het blijkt wel degelijk te kunnen. God Help The Girl heet het. Hier wordt alleen wel vals gespeeld. Want dit is misschien wel een nieuwe groep, de frontman heet Stuart Murdoch en dat is, toevallig of niet, ook het brein achter Belle & Sebastian. Murdoch heeft werkelijk alles dat niks met Rock 'n Roll te maken heeft.

Om dit nog maar eens te bevestigen, maakt hij nu een musicalfilm. Als hater van musicals en liefhebber van Belle & Sebastian kan ik hier natuurlijk wel om janken. Maar nu hoef je niet per se de film te zien om de muziek te horen. Die ligt namelijk los van de beelden op cd in de winkel. En die muziek is zoet als een Werther's Original-reclame.

Ook al heb je alleen de muziek, je ziet bij het horen ervan de hele musical al voor je. Stuart Murdoch met een witte roos op zijn piano, terwijl een van zijn vijf zangeressen haar nek breekt als ze een stervende zwaan nabootst. En in de vrolijkere scènes (Funny Little Frog zou daar wel bij passen) wordt een in groen gehulde en op zijn hurken zittende Murdoch op zijn wang gekust en verandert in een geile prins.

Nou goed, het is dus wel duidelijk dat muziek en zang mierzoet zijn. En dat zal niet iedere nog aan zijn seksuele voorkeur twijfelende tiener durven te waarderen, maar voor hen is dit sowieso niet gemaakt. De melodieën zijn weer mooi en daar draait het om. Op de plaat staan een paar Belle & Sebastian-songs, zoals het eerder genoemde Funny Little Frog. Misschien wel omdat Murdoch over zijn creatieve hoogtepunt heen lijkt te zijn. Dat merkten we al een beetje op het laatste Belle & Sebastian-album, The Life Pursuit uit 2006. Meer vullertjes.

Het vaatje met snoepjespopmelodietjes raakt leeg, om met nog maar een cliché te smijten. Maar Murdoch houdt zijn aanhang in ieder geval weer even zoet met dit degelijke plaatje die naar het einde toe net iets te veel inkakt om een voldoende te scoren.

Pindahaai