En na een aantal luisterbeurten verhoog ik hem ook met 0,5*.
Dit is echte neo-prog, nauwelijks beïnvloed door jazz of modernismen. Vision moet het niet van vernieuwing hebben, maar dat doet niets af aan de absolute, klassieke schoonheid ervan. De nummers worden geweldig opgebouwd en het album is van begin tot eind doordrenkt van schitterende harmonieën. De sfeer is prettig ingetogen.
Vergeleken met IQ-Frequency, i.m.o. geen slecht album, vind ik Vision een stuk rijker en spannender. Pas halverwege The Contract zakt het bij mij iets in, maar dat is dus pas na ruim 70 minuten.
Ik moest wel wennen aan zanger Kai Marckwordt. Zijn stemgeluid is niet écht fraai, maar zijn boeiende manier van zingen (Touch in Time, Much More) maakt veel goed.
PS: Op Progarchives is Vision naar een torenhoge waardering gestegen: 4,66.