Emperor probeert de magie levend te houden door zelf klinisch dood te blijven. Zoals het (voormalig) black metallaars betaamt, kruipen ze af en toe uit hun met schimmel bedekte mausolea om bij te dragen aan de reüniekoorts die al een tijdje driftig heerst. Emperor houdt het beschaafd door het slechts bij enkele shows te houden. Voorlopig.
Onder anderen Wacken Open Air en het Inferno festival in Oslo fungeerden als podium voor de zwarte kunsten. Dit pakket herbergt die twee shows die vrijwel identiek zijn. Bij één ervan zit ook beeld bijgesloten in de vorm van een DVD. Twee dwarsdoorsneden van het oeuvre van de band. Qua techiek is de band in vorm en ik geloof dat de Keizerlijke horde het publiek op het veld ook wel imponeerde. Thuis op de bank bekruipt me tussen alle perfectie toch het gevoel dat het allemaal wat minder magisch is dan toen de band nog actief was. De vergelijking met het beknoptere Emperial Live Ceremony doorstaat deze uitgebreidere package niet helemaal. Het is iets ondefinieerbaars, noem het chemie. Het is in mijn oren mindere mate aanwezig dan op vroegere releases.
Ik mag het de heren niet kwalijk nemen. Vol overgave vuren ze de ene na de andere klassieker af. Bands mochten willen dat ze zo'n ijzersterk oeuvre hadden waar ze uit konden putten. Het is volstrekt oninteressant of dat ene nummer nu wel of niet gespeeld wordt. Alles is eigenlijk even sterk. Alleen waarom Into The Infinity Of Thoughts en Burning Shadows Of Silence in een medley zitten, is mij een compleet raadsel. Medleys zijn voor Koos Alberts en De Toppers. Niet voor Emperor. Wat me ook tegenstaat is de ondersteunende zang van Einar Solberg. Niet dat hij slecht is, maar hij heeft niet die touch die nodig is voor de partijen hier. De stembanden van Ihsahn hebben wat sporen van sleet gekregen. Of hij moet hees geweest zijn. Dat kan ook
Het zijn allemaal hele kleine minpuntjes op een buitengewoon puike release. Buiten de zwarte magie is er immers meer dan voldoende te beleven aan het muzikale vakmanschap en de onvolprezen composities.