De
Arthur-Recensies deel 6, die met veel moeite het levenslicht zag en waarin Arthur een oude demon te lijf gaat.
Net als heel wat andere rockfans kweekte ik in mijn tienerjaren al snel een hiphopaversie aan. De teksten waren plat, seksistisch, opschepperig en in het beste geval toch veel te direct, de muzikale ondersteuning was saai en elke rapper was een aanstellerige crimineel. Zo keek ik lang, veel te lang eigenlijk, tegen hiphop aan.
Die mentaliteit veranderde pas nadat ik al een tijdje musicmeterlid was. Bij muziekgames zoals de ladder stonden de hiphoptracks namelijk altijd zonder uitzondering onderaan, en dan kan je niet boos blijven natuurlijk. Je kan dus wel stellen dat ik uit medelijden mijn eerste voorzichtige stapjes in het hiphopuniversum zette. Dat begon heel rustig, met toegankelijke dingen als Public Enemy en gastraps bij bijvoorbeeld Gorillaz, maar geraakte in een stroomversnelling door heicro’s tip: deze Schizophonic van Us3.
Grappig genoeg opent deze plaat met een nummer dat me op de vingers lijkt te tikken. In That’s How We Do It maken de jongens van Us3 me zowel muzikaal als tekstueel duidelijk dat hiphop en rap heus wel meer om het lijf hebben dat vaak wordt gedacht door het blanke rockpubliek. De tekst is heel direct en persoonlijk, iets wat je in de rock, met teksten bol van de metaforen en vergelijkingen, eigenlijk heel weinig tegenkomt. Dat voelt op de één of andere manier best wel vreemd aan. Maar het stoot me niet meer af, zoals vroeger. De muziek is op deze plaat wel heel anders dan ik gewend ben van hiphop, met heel veel invloeden uit jazz en wereldmuziek. En dat kan ik zeker smaken!
Toch zal deze plaat er niet voor zorgen dat ik me eens deftig op hiphop ga storten. De muziek word ik nooit beu, maar de raps gaan me op den duur wel wat tegensteken. En net als heel wat andere hiphopplaten duurt ook deze bijzonder lang, bijna een uur. Er is hier genoeg lekkers op te vinden, zoals mijn grote favorieten k.i.s.s.y.o.u. en Was It Love, maar ook een resem songs die me minder doen. De lekkere Buena Vista Social Club-achtige muziek maakt veel goed, maar niet alles.
3.5*