Leonard Cohen - Field Commander Cohen: Tour of 1979 (2001)

Rijkelijk laat uitgebracht live-album van deze gigant. Biezonder sfeervol en een dikke aanrader. Alles top hier.
Het heerlijke Lover Lover Lover ontbreekt niet!

****1/2

zoooo mooi, en die live versie van memories is echt bijna nog mooier dan het origineel.

Ja memories is idd beter! tenminste niet zo overgeproduceerd

schitterend album verder!

Prachtige live plaat van Cohen, en tevens mijn laatste aanschaf van de man. Geeft op een ontzettend leuke manier de tour van 1979 neer.

De keuze van de nummers is ook erg leuk: er wordt niet teveel terug gerefeerd naar de 'gouwe ouwe', op So Long Marianne, Bird on a Wire en Hey, That's no Way to Say Goodbye na dan.

Voeg hieraan toe dat Cohen goed bij stem is en je hebt gewoon weer een plaat met de absolute klasse van de man.

Enige minpunt, een minpunt wat pas in 2009 de hoek om is gekomen , het is niet een volledig concert. Maar voor de prijs/kwaliteit verhouding, doet deze zeker niet onder!

4.0*

Idd. een prachtige live plaat van Cohen. Wat geeft het toch een ruime meerwaarde aan zijn toch al schitterende oeuvre. Live komen m.i zijn teksten en muziek toch het beste tot zijn recht. Met prima muzikale ondersteuning en achtergrondzang van Sharon Robinson en natuurlijk Jennifer Warnes met haar warme stem.
Dit album ademt een heel relaxte sfeer uit en zeker op zo'n lome zomerse dag, is het een genot om naar te luisteren.
Met schitterende uitvoeringen van The Gypsy's Wife/Lover Lover Lover en het meeslepende The Guests.
Bird on a Wire en So Long, Marianne zijn qua compositie zo sterk, dat de meester zelf, wel in heel slechte doen zou moeten zijn, om die te verzieken.
Het geheel heeft een zigeunersausje over zich door de toevoeging van Raffi Hakopian op viool en John Bilezikjian op o.a de Mandolin.
Dat in combinatie met het wat folky en jazzy setting van de gekozen nummers, lijkt het voor mij qua sfeer het meest op zijn album Recent Songs.
Death of a Ladies man, wat aan deze tour vooraf kwam, is nou niet echt ruim vertegenwoordigt. Phil Spector is alleen terug te horen nog in Memories. Wat een aardig nummers is, maar m.i in deze combinatie een lelijk eendje is. Let wel het is een aardig nummer en idd. beter als op het origineel, maar meer ook niet. Ik denk dan ook dat veel nummers van dat album, het beter zouden doen zonder die Spector overdaad.
Verder had ik liever een live versie gehad van Susanne i.p.v Hey, that's no way to say goodbye, wat gewoon een tweelingzus is van Susanne.
Field Commander Cohen, kwam, zag en overwon.

Live in London is goed, maar deze hier is ronduit schitterend, dit doet me toch nèt iets méér. Uiteraard was Cohen toen hij dit optreden gaf, een pak jonger, daardoor klinkt hij hier heelwat vitaler dan op de recentste liveplaat.

Wow.

Wat een complete verrassing. Dit had ik nooit durven denken.

Ondanks dat het hier niet om één (volledig) concert gaat is dit een bijzonder sfeervol en vooral ongelooflijk straf album.

Eigenlijk mag je ze niet vergelijken omdat Cohen hier 30 jaar jonger is dan op het recente Live in Londen, maar beide albums zijn enorm aan elkaar gewaagd. Werkelijk elk nummer hier is beter dan de gewone studioversie. Dat kan ik zelfs niet zeggen van Live In London.

Voor de sfeer ga ik voor Live In London, voor de beste uitvoeringen ga ik voor deze Field Commander Cohen.

Erg fijne setlist hier, leuk om ook eens andere nummers aan bod te zien (horen) komen en dan in zo'n magistrale uitvoeringen.

Dit album is eigenlijk één hoogtepunt, maar The Stranger Song Niet normaal.

Eén van de beste live albums ooit gehoord en opnieuw eentje van Cohen.

5 *

Lekkere live plaat van onze vriend.Goed ook dat het wat minder bekende werk hier op staat.Eigenlijk is de hele plaat een hoogtepunt ,maar uitschieters vind ik hier The Stranger Song,Memories en Lover,Lover,Lover.Cohen is prima bij stem en de muzikanten spelen erg sober wat de songs nog net even dat tikkie extra meegeeft.

Voor alle liefhebbers van deze live-plaat van Cohen, hierbij de link naar een download van een nooit eerder uitgebrachte bootleg uit 1979.