Adam Ant - Manners & Physique (1989)

Het leek er op dat dit zijn laatste album zou zijn. De eerste single Room at the top trok nog wel wat aandacht, maar verder deed Adam Ant totaal niet meer ter zake. Vrij bijzonder dus dat hij 6 jaar later nog een soort comeback maakte met Wonderful. Maar dat had niet gehoeven. Deze meneer was blijkbaar klaar in de wereld van glitter en glamour.

Mister Ant was eigenlijk helemaal niet zo van glitter en glamour. Wat hij wel had was een streven naar originaliteit. Wel ben ik het er mee eens dat 'Wonderful' niets heeft dat maar boeien kan. Sterker: het is een uitermate storend album.
Wat dit album betreft is er overigens ook geen spoor van originaliteit te bekennen. Wel vind ik dit een zeer lekker album. Een luchtig album, en ik was toen zelfs in veronderstelling dat Ant met dit soort werk zich bescheiden in de achterhoede van leuke popmuziek zou houden en dat 'ie nu als volwassen door zou gaan met hetgeen hij op de kunstacademie cum-laude was geslaagd: grafisch e/o beeldende kunst.
Al met al vind ik dit nog een zeer opgewekt album. 4 pnt.

Ik ben momenteel helemaal op de Adam Ant tour: kwestie van jeugdsentiment, maar daardoor wel een feest der herkenning en ik blijf het nu nog steeds een geweldige pop-artiest vinden

Room at the Top en USSA vind ik geweldige nummers, maar wat staat er ook een commerciele bagger op deze CD. Met name Cant Set Rules About Love is om te huilen.

Wat een verschil met de vroegere Adam Ant.

Ja, dit is niets meer van 'Ants' van doen. Toch vind ik dit een heerlijk album. Gewoon popmuziek zoals popmuziek pop kan wezen. Niet meer niet minder.