menu

Roger Rodier - Upon Velveatur (1972)

mijn stem
3,86 (7)
7 stemmen

Canada
Folk / Rock
Label: Columbia

  1. Listen to These Chords I Play (Celeste) (3:11)
  2. My Spirit's Calling (5:05)
  3. Am I Supposed to Let It by Again? [Above the Covers] (4:07)
  4. The Key (4:01)
  5. While My Castle's Burning (4:19)
  6. You Don't Know What It's Like (4:11)
  7. Just Fine (3:59)
  8. Let's See Some Happyness (4:55)
  9. Easy Song * (3:31)
  10. L' Herbe * (2:40)
  11. Tu Viendras * (3:06)
  12. Have You? * (3:13)
  13. Overseer * (2:47)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 33:48 (49:05)
zoeken in:
avatar van muziekobsessie
3,5
Dit is zowaar voor mij De ontdekking van het jaar. Probeer My spirits Calling en je wordt gehypnotiseerd! Soort psychodelische folk. En met een hoog cultstatus. Ontdekt dankzij Jasper, de specialist in dit genre.

avatar van hk01
3,5
Inderdaad een verrassende album met mooie nummers.
Aanrader!

4,0
Ik vind het heerlijk om juist van die obscure oude psych-folk platen te vinden. Gelukkig is daar Sunbeam Records die altijd op zoek is om vergeten platen opnieuw uit te brengen en dan ook geremastered. Roger Rodier is een Canadese muzikant die veel heeft gespeeld met Germain Gauthier die ook met deze plaat meespeelt. Wat voortaan vaak gebeurt bij wat obscure vergeten platen van folkachtige muzikanten, dat ze vergeleken worden met Nick Drake. Er zijn overeenkomsten, beiden zaten bij een redelijk groot label, bij beiden werd de eerste plaat redelijk geproduceerd met strijkers etc. Bij beiden werd de plaat slecht in de markt gezet en deed weinig. Bij Roger werd de plaat enkel in Canada uitgebracht en deze werd amper verkocht.
Maar de verschillen zijn wel groter, de muziek is anders. De eerste twee nummers van Roger zijn wat pastorale folk, maar daarna gaat het veel meer de de psychedelische kant op met elektrische gitaar Beatle achtige muziek een koortje. Verder zou je de songs van Roger direct te koppelen aan die van Nick Drake hem wel te kort doen. Nick Drake staat toch wel op eenzame hoogte met subliem gitaarspel, prachtige zang en mooie nummers.
Was deze plaat het waard om 'opgegraven' te worden door Sunbeam, is het een pareltje na het digitaal oppoetsen of was het toch beter geweest als het een vergeten obscuur album was wat door de tijd aangevreten is.
Een pareltje is misschien wel wat te veel, maar het is op zich best een mooie plaat. Past geheel in de tijd , begin jaren 70. Ik hoor er een jonge Al Stewart in , ook iets van wat obscure christelijke foilkbands uit die tijd, zoals Water into Wine band en Parchment. Het is afwisselend. Bij de uitgave van Sunbeam zijn nog 5 extra nummers , waaronder een aantal in het Frans bijgeleverd en ook een zeer informatief boekje. Roger is nog wel begonnen aan een 2e album, maar dat is nooit afgekomen en na een tijdje heeft hij zijn gitaar aan de wilgen gehangen. Dus moeten we het doen met deze plaat.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:35 uur

geplaatst: vandaag om 14:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.