Dr. Strangeloop, een naam die wellicht niet veel belletjes doet rinkelen. Toch is het deze man die, voor mij althans, één van de beste, misschien zelfs het beste, stukje muziek van 2009 op zijn naam heeft staan.
Dr. Strangeloop
Dr. Strangeloop begon met het maken van electronische muziek op zijn 14e. Zijn vader was 'production sound mixer' en had dus veel apparatuur rondslingeren in huis, waar de jonge Strangeloop mee mocht spelen. Ondanks deze vele mogelijkheden, maakte hij toch het grootste deel van zijn muziek op een gewone computer.
Later zou hij Film gaan studeren aan The Academy of Arts in San Fransisco, waar hij onder de indruk was van een kortfilm met de naam 'Use Me', gemaakt door medestudent Steve Ellison. De twee raakten bevriend en Strangeloop liet Steve zien hoe je kwalitatieve muziek kon maken op een gewone laptop. Steve was erg onder de indruk, zo erg zelfs, dat hij stopte met Film te studeren, en zich volledig ging toeleggen op muziek. Strangeloop studeerde gewoon verder wegens zijn passie voor de visuele kunst. De keuze van Ellison zou geen slechte keuze blijken. Op een dag zou Adult Swim een oproep doen op tv om tracks in te zenden die gebruikt zouden worden op het tv-kanaal, en Steve stuurde, na aandringen van zijn tante Alice Coltrane, zijn demo op. De bal ging aan het rollen voor Steve Ellison, die vanaf dan bekend zou staan onder de naam Flying Lotus. Al deze tijd was Strangeloop vooral bezig met het maken van experimentele film.
Toen Flying Lotus het Brainfeeder-label oprichtte, was het voornamelijk zijn goede vriend Dr. Strangeloop die de visuele effecten deed op de live-shows van verscheidene artiesten bij het label.
Are We Lost Mammals of an Approaching Transcendental Epoch?
In de tijd dat FlyLo en Strangeloop samen studeerden, was er een moment dat Strangeloop zo erg experimenteerde met hallucinogenen dat het hem bijna fataal was geworden. Het was FlyLo die hem redde van de afgrond. En het was ook FlyLo die Strangeloop overtuigde om de nummers uit die periode uit te brengen. Zo ook deze "Are We Lost Mammals of an Approaching Transcendental Epoch?"
Het resultaat is een zeer filmisch klinkend stukje waanzin. Indien men het zou pogen te beschrijven hoe het klinkt, zouden er te veel termen nodig zijn. Maar aangezien dit een recensie is, en het nogal idioot is om dan zelfs niet te proberen te beschrijven hoe het klinkt, zou het wel een anti-climax zijn voor de mensen die het lange stukje geschiedenis hierboven al gelezen hebben en zaten te wachten wanneer het nu eindelijk eens over het nummer zelf zou gaan, vandaar dus deze poging. De variëteit aan geluiden gaat van samples die erg Ambient-achtig aandoen tot harde breaks, van stoffige piano's tot post-rockachtige arrangementen, van onheilspellende stemsamples tot de ongeforceerde sfeervolle geluiden aan het eind van het nummer.... De overgangen tussen de verschillende stukken zijn erg knap, en hoewel het nummer de eerste momenten wat aan grip lijkt te missen, zit je voor je het weet in een psychedelische geluidenstroom die ervoor zorgt dat je het wellicht nog enkele keren na elkaar gaat spelen.
Mijn eerste (en waarschijnlijk ook enige) 5* voor een album uit 2009.
Dr. Strangeloop over het nummer:
I picture it as some sort of narrative about the Singularity, mystical states,
and the evolution of man. It is more post-rock influenced than the stuff I'm
working on now, and is divided into three idiosyncratic movements.