menu

Eden's Children - Eden's Children (1968)

mijn stem
3,75 (2)
2 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: ABC

  1. Knocked Out (3:13)
  2. Goodbye Girl (3:17)
  3. If She's Right (2:31)
  4. I Wonder Why (3:25)
  5. Stone Fox (3:00)
  6. My Bad Habit (2:16)
  7. Just Let Go (7:38)
  8. Out Where the Light Fish Live (5:05)
  9. Don't Tell Me (4:43)
totale tijdsduur: 35:08
zoeken in:
4,0
Het stempel 'Bosstown Sound' - de hype van eind jaren zestig waarin een doorzichtige publiciteitscampagne de indruk moest wekken dat bands uit de stad Boston de leidende rol van San Francisco op het gebied van psychedelische rock zouden overnemen - heeft vele groepen uit Boston meer kwaad dan goed gedaan. Dit geldt zeker ook voor Eden's Children.

Eden's Children was een trio dat bestond uit gitarist/zanger Richard 'Sham' Schamach, basgitarist Larry Kiley en drummer Jim Sturman. Bijna alle songs werden geschreven door Schamach.
De groep werd regelmatig vergeleken met de Jimi Hendrix Experience, Blue Cheer en Cream, deels omdat ze (in sommige nummers tenminste) vergelijkbare 'powerrock' maakte, maar zeker ook omdat er een overeenkomstige samenstelling was (gitaar/basgitaar/drums/vocalen).

Eden's Children brak, mede door het imago van 'Bosstown-groep', nooit door bij het grote publiek. En dat is jammer, want deze eersteling van de groep uit Massachusetts heeft genoeg moois te bieden.
De muziek is redelijk gevarieerd, sommige nummers (zoals Knocked out en If she's right) leunen tegen de hardrock aan, het prachtige Goodbye girl - dat ook op single zou verschijnen - klinkt bijna barok, en weer andere nummers zijn geënt op pop, blues of (psychedelische) rock.

De leden van Eden's Children konden zeker spélen, ze beheersten hun instrumenten en vooral gitarist Richard Schamach maakt op mij een goede indruk. Die goede indruk geldt helaas niet voor de vocalen, die me niet altijd kunnen overtuigen.

Het melodieuze Goodbye girl, het stevige Don't tell me (het enige nummer dat niet werd geschreven door Schamach) en het instrumentele Out were the light fish live, dat in sommige passages inderdaad aan Cream en Hendrix doet denken, behoren tot mijn favoriete nummers van dit album. Maar het absolute prijsnummer blijft voor mij Just let go, dat lieflijk en jazzy begint en daarna aan de hand van psychedelisch gitaarwerk van Schamach overgaat in een soort gecontroleerde jam, om tenslotte weer bij de beginmelodie terug te keren.

Een aanrader, deze elpee. Voor mij goed voor vier sterren.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:56 uur

geplaatst: vandaag om 08:56 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.