Tomio
In de tijd dat je overspoeld werd met Manchester bands als Happy Mondays, was het verschijnen van dit album van Carter USM een verademing. Stevige Gitaarsound gemengd met tapes en drummachines deed weer een beetje aan de oorspronkelijke new wave denken: geen verfijnde muziek, maar wel lekker in het gehoor liggende songs. Spontaan werden ze in die tijd dan ook de gerechtigde erfgenamen van The Clash genoemd. Ook hun optredens waren een genot: luid gitaarwerk en spetterende lasershows. In de periode 1990 - 1991 waren ze op hun best, getuigen dit album, de magistrale "30 Something" en de meer dan prachtige single "Rubbish", die tussen de 2 albums door uitgebracht werd. The Love album die in 1992 verscheen vond ik minder en heb ze daarna uit het oog verloren.
101 Damnations bevat heel veel hoogtepunten. Mijn beste songs zijn Twenty Four Minutes From Tulse Hill, Sheriff Fatman, The Taking of Peckham 123 en Good Grief Charlie Brown.
Overigens viel het kwartje bij mij pas later, dat de titel en de hoes van de cd een parodiering is van Disney's 101 Dalmatiers.