menu

The Spencer Davis Group - The Best Of (1967)

mijn stem
3,38 (12)
12 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Island

  1. I'm a Man (2:47)
  2. Gimme Some Lovin' (2:52)
  3. Every Little Bit Hurts (3:27)
  4. This Hammer (2:13)
  5. Back into My Life Again (2:24)
  6. Waltz for Lumumba (4:12)
  7. Together Till the End of Time (2:46)
  8. Keep on Running (2:39)
  9. Trampoline (2:23)
  10. When I Come Home (1:52)
  11. Strong Love (2:11)
  12. Somebody Help Me (1:57)
  13. She Put the Hurt on Me (2:38)
  14. Goodbye Stevie (2:21)
totale tijdsduur: 36:42
zoeken in:
avatar van heartofsoul
4,0
Dit album verscheen al op vinyl in 1967 nadat de oorspronkelijke groep was uiteen gevallen; Muff Winwood werd platenproducer en Steve Winwood begon (samen met Dave Mason, Chris Wood en Jim Capaldi ) de groep Traffic. Al staat lang niet alles wat werd opgenomen voor Island op dit album, het is goed samengesteld en de belangrijkste nummers zijn present. Al draagt de groep de naam van de gitarist, Steve Winwood was de spil waarom alles draaide; niet alleen is zijn zang krachtig, het toetsenwerk (orgel en piano) maakt evenzeer indruk. Het enige nummer dat Spencer Davis zingt (She Put the Hurt on Me) vind ik niet erg geslaagd. Al moet ik wel zeggen dat ik Steve Winwood naar mijn mening pas bij Traffic als zanger pas écht overtuigde (gerijpte stem).
Er staan twee (goede) instrumentals op dit album, namelijk Waltz for Lumumba en Trampoline en tot mijn vreugde is Strong Love (bereikte slechts een 44e plaats in de Engelse hitparade in 1965) ook opgenomen.
Dit album is een aanrader voor hen die niet alles compleet willen, want dan moet je Eight Gigs a Week : the Steve Winwood Years aanschaffen.

avatar van nlkink
Dit album heb ik ooit voor de luttele som van Hfl. 1,-- gekocht van de lokale bieb, compleet met allemaal van die rare gekleurde stickers die voor het personeel van de bibliotheek betekenis hadden, maar voor mij uiteraard alleen maar irritant waren. De stickers waren zeer lastig te verwijderen. De plaat was afgeschreven maar in goede conditie. Ik vond (en vind) I'm A Man het allerbeste nummer. Alleen het intro al, tot en met het invallen van de drums. Geweldig. Gimme Some Livin' komt daar achteraan en is voor mij het tweede hoogtepunt van deze compilatie. Op de een of andere manier kan ik me niet alle nummers meer voor de geest halen. Ik had nog wel eens de neiging om nummers te skippen, en dan vooral de instrumentale stukken. Daarom hang ik er geen waardering aan. De groep droeg inderdaad de naam van de gitarist, terwijl Steve Winwood de meeste aandacht trok. Dat heb ik eigenlijk vooral toen ik nog niet zoveel over de groep wist wel vreemd gevonden. Maar ik vond Spencer Davis Group aan de andere kant wel een coole naam. De reden dat de groep de naam van de gitarist droeg was vooral praktisch; Spencer Davis was de enige van de groep die er geen bezwaar tegen had om interviews te geven, de pers anderszins te woord te staan of de groep te vertegenwoordigen. Vooral in de begindagen werkte dat heel aardig. Het hield uiteraard gauw op toen de groep doorbrak en Steve Winwood met zijn 17 jaar alle aandacht trok met zijn vocale prestaties.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:34 uur

geplaatst: vandaag om 02:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.