Coparck is zonder overdrijving top
Coparck komt met hun vierde album (A Dog And Pony Show) in aanmerking om verder door te breken. Niet omdat de band dat verdient, maar omdat muziekminnend Nederland het verdient.
"A mix of melodic, electic indie-pop. ‘A jazzed-up post-rocking city view’ layered with samples and old synthesizer sounds".
(Bron: Coparck.com)
Mijn kennismaking met Coparck dateert uit 2007 toen de single A Good Year For The Robot uitkwam en een ‘bescheiden’ hitje werd (nr. 1 bij Kink FM). Het nummer staat welverdiend in de top 10 van meest gedraaide nummers op mijn iPod. Niet alleen de aanstekelijke muziek, maar ook de schitterende videoclip maakt dit nummer onvergetelijk mooi.
Op hun nieuwe album staat ook zo’n nummer. Het openings- en tevens titelnummer heeft deze zelfde klasse, wat mede de verdienste is van jazztrompettist Eric Vloeimans. Wat een schoonheid van een song. Komt, dat weet ik nu al, zeker in mijn favorietenlijstje 2009 voor.
A Dog And Pony Show staat in Amerika voor een zware overdrijving. Daar zijn ze in the US echt goed in zoals ze de dreiging van Irak met hun vermoede bewapening zwaar hebben overdreven. De muziek van Coparck is echter nergens overdreven, maar in hun teksten komt dit thema wel aan de orde.
De Amsterdammers van Coparck hebben naar eigen zeggen het album iets eenvoudiger en directer opgebouwd dan hun vroegere werk, met alleen extra’s (zoals een irritant computerpiepje in Hopeful) die echt iets toevoegen aan de nummers. De teksten gaan ergens over en dat is een verademing na al die baggerteksten, waarmee de hitlijsten al voldoende volstaan. Een echte aanrader dus!
Coparck wordt het succes dan ook van harte gegund. Na de releaseparty halverwege oktober treden ze onder andere op in het Patronaat in Haarlem op 20 november en daar wil ik bij zijn. Wie volgt?
Tekst overgenomen van mijn weblog:
cd-recensies.nieuwslog.nl