Nee, de wereld staat niet stil als Supastition - tegenwoordig Kam Moye hetend - een nieuw album op de markt brengt. Wel zullen de oren van de liefhebbers van zijn eerdere muziek gespitst staan, aangezien Kam Moye al eerder zeer verdienstelijke albums uitbracht, de verwachtingen zullen bij deze groep mensen hooggespannen zijn. En als op Splitting Image dan ook nog eens de betere producers van dit moment hun steentje bijdragen, kan het haast niet mis gaan. Maar dat laatste pakte toch net wat anders uit.
De nieuwe artiestennaam van Supastition is in het leven geroepen om Kamaarphial Moye - de echte naam van de rapper - beter te vertegenwoordigen. Meer dan ooit vertelt Kam Moye verhalen over wie hij nu is en wat hij nu doet. Aangezien hij als rapper nog altijd dezelfde kwaliteiten in huis moet hebben als weleer lijkt dit geen problemen met zich mee te brengen, maar dit is verrassend genoeg wel het geval. Want omdat Kam Moye ervoor kiest het over zijn persoon anno 2009 te hebben, legt hij zichzelf een enorme vrijheidsbeperking op. Maar dat is niet alles, ook het spontane lijkt van hem af te zijn, met weinig inspiratie rapt Kam Moye over hoe hij in het leven staat. “I need mature friends, cause I know I’m growing old” is misschien wel een zin die centraal staat voor Splitting Image: Kam Moye heeft duidelijk zijn wilde haren verloren en de pas 32 jaar oude rapper lijkt nu al een grijze muis te zijn. Slechts één keer, als hij weer in de huid van Supastition kruipt, op Forever Fresh, laat hij oudere tijden herleven: door met veel meer energie te rappen. Opvallend is wel dat Kam Moye juist in dit nummer aangeeft dat er geen verschil is tussen de rapper die hij nu is en die hij vroeger was.
Waar Kam Moye voor wel erg weinig opwinding zorgt, zijn er nog altijd de op papier prima producers. Op papier, want in de praktijk valt het vies tegen. Beatmakers als Vitamin D, Jake One en Illmind zijn stuk voor stuk gezapig bezig, een leuke sample is vaak wat er ontbeert. Allereerst is er Hello Karma, een creatie van Vitamin D die snel in de vergetelheid raakt. Met wat gekreunde stemsamples en lusteloze keyboardklanken die het ene oor in en het andere oor uit gaan, lijkt hij vooral een gebrek aan inspiratie te hebben gehad. Jake One mag het later proberen op Life Line, zijn gekozen strijksample is weliswaar krachtig, maar herhaalt zich te vaak en is daardoor al snel eentonig. Tot slot mag Illmind het proberen, maar zijn synth productie is er een uit de categorie dertien in een dozijn, net als Jake One is het ook te monotoon om interessant te zijn. En eigenlijk zijn deze drie voorbeelden exemplarisch voor het gehele album: nergens een goede samplekeus of een diverse beat.
Op Splitting Image weet Kam Moye nauwelijks te boeien en ook de producers maken er weinig opwindends van. Gelukkig kent het album met Forever Fresh nog wel één hoogtepunt, waardoor de Supastition-liefhebber toch nog hoop zal hebben na dit album. Kam Moye is dan misschien wel meer zichzelf dan ooit, maar als dit een negatieve invloed heeft op zijn raps moet hij maar weer snel terugkeren als Supastition.
Bron:
www.hiphopleeft.nl