Twee jaar hebben Sene en Blu aan het album A Day Late & A Dollar Short gewerkt; je kunt dus stellen dat ze er hun tijd voor hebben genomen. Wat op voorhand ook opvalt aan het album is dat Blu zijn plaats achter de microfoon heeft ingeruild voor een plaats achter de knoppen, en dat terwijl hij als producer nog maar weinig ervaring heeft (maar Blu zal ergens moeten beginnen). Sene is op zijn beurt een rapper die ook nog niet al te veel heeft meegemaakt binnen de hiphopscene: de afgelopen jaren leverde hij zo nu en dan een gastbijdrage, maar daar bleef het dan ook bij. Wat van A Day Late & A Dollar Short verwacht kan worden is dus nog een grote verrassing.
PressPause introduceert Sene, die op een naar eigen zeggen ‘bescheiden manier’ rapt over wie hij was als kind en hoe hij opgroeide. Duidelijk wordt dat hij een flinke transformatie heeft doorgemaakt, zo rapt hij: “Maybe why the teachers said that I got ADD//Probably cause I made raps out of ABC” terwijl hij op A Day Late & A Dollar Short juist druk en enthousiast overkomt, daar waar mensen met ADD juist ingetogen en dromerig zijn. Maar wellicht heeft hij door al het dagdromen en denken juist nu de inspiratie om een geheel album op een diverse manier vol te rappen. Sene etaleert zich namelijk als een veelzijdig rapper: op WonLover benadert hij hiphop vanuit hetzelfde perspectief als Common dit deed op I Used to Love H.E.R, namelijk door een vrouw als metafoor voor de muziek te nemen. QuarterWaterSupporter is dan weer eerder een ode aan de stad Brooklyn en wat Sene daar heeft meegemaakt met zijn vrienden.
Naast Sene maakt ook Blu een goede indruk, hij produceert op een ouderwetse manier. Op WhyBother? gebruikt hij een pianosample, die hij zelf opknipt, - een stijl die DJ Premier ook hanteert - waardoor het net wat lekkerder klinkt dan een beat die aan een stuk doorloopt. Toch is Blu zeker geen kopie van producers uit de jaren negentig, integendeel, hij heeft zich in korte tijd een niet-alledaagse creatieve stijl eigen gemaakt. SmokeRoseBudsOnAshyAvenue is hier een leuk voorbeeld van: een sample van Rose Royces Ooh Boy heeft Blu licht aangepast waardoor er nu: “Ooh world, I love you so, never ever ever let you go” te horen is. Toch kiest Blu niet altijd voor een nadrukkelijk aanwezige sample, af en toe plaatst hij de sample wat op de achtergrond om de drums hun werk te laten doen. Onder andere op EyeCry: TheBefore, waar nog wel wat achtergrondzang klinkt, maar waar met name de drums een hoofdrol vervullen. Het komt eenvoudig over - en dat is het misschien ook wel - maar dergelijke beats versterken het gevoel dat je naar een traditioneel hiphopalbum aan het luisteren bent.
Samen laten Sene en Blu een solide indruk achter: Sene benadert zijn raps op een klassieke manier, simpelweg door het te hebben over onderwerpen die voor hem belangrijk zijn - waardoor hij een oprechte indruk achterlaat. Blu pakt het min of meer op eenzelfde manier aan door op een geheel eigen wijze te produceren. De eigenzinnigheid van beide heren matcht opvallend goed. Twee jaar werk, het heeft zich uitbetaald: de onervarenheid valt niet op.
Bron:
www.hiphopleeft.nl